ارتش ایران و صاحب منصبان محترم بدانند که جنایات و قتل عامهایی که شاه بر آنان تحمیل می‌کند حاصلی جز بدنامی و ننگ برای آنان ندارد. افسران ارتش و شهربانی و ژاندارمری ایران تا چه زمان اجباراً و بدون هیچ گونه اختیار، به برادرکشی توسط یک عده مأمور ناآگاه ادامه می‌دهند؟ آخر برای حفظ چه کسی؟ شخصی که به اسلام و ناموس و آزادی شما ضربات پیاپی وارد می‌کند؟ شخصی که شما را در جهان از بی‌حیثیت ترین مأمورانی که فقط به خاطر داشتن حقوق گزاف به هر عمل زشتی دست می‌زنند، معرفی کرده است؟ آیا هر روز کشتار و ضرب و جرح، آن هم به دست شما و یا کسانی که شما هیچ گونه حق اعتراضی به آنان نداشته باشید، با انسانیت سازگار است؟
شما به عذر مأموریت، برادران دینی خود را به گلوله می‌بندید که مسئولیت آن علاوه بر شاه با خود شما است، باید به حکم خداوند از فرمان ستمگران که شما را به قتل و ظلم امر می‌کنند سرپیچی کنید، و با کشتن برادران خود، جهنم دنیا و آخرت را برای خود نخرید و ناله مادران و پدران داغدار و جوان از دست داده را با گوش دل بشنوید، اینان مادران خود شما هستند. آیا فکر کرده اید که با گلوله خود حداقل یک خانواده بزرگ را در درد و رنج بی‌حد قرار می‌دهید؟ اگر تا به حال هم دست به چنین اعمالی زده اید هر چه زودتر توبه کنید و خود را در صفوف لشکر حق قرار دهید؛ مطمئن باشید که پیروزی دنیا و آخرت از آن شما خواهد بود. شماای صاحب منصبان مسلمان و آزاده ارتش ایران! دیْن خود را به اسلام و مسلمین ادا نمایید و بیش از این تن به ذلت ندهید.
باید تمام جناحهای اسلامی از علمای اعلام و خطبای محترم و طلاب و دانشجویان و جوانان، فرزندان عزیزم و بازرگانان محترم و کارگران و دهقانان شریف و بیدار و تمام جبهه‌ها و احزاب سیاسی، یکدل و یک جهت در آگاهی درجه داران ارتش و ژاندارمری و شهربانی کوشش کنند، و برای سرنگونی این جانیِ بالذات آنان را به تشریک مساعی دعوت نمایند، و ملت را از شرّ این ستمگر نجات دهند؛ و مجال ندهند بیش از این زن و مرد، بزرگ و کوچک، پیر و جوان و کودک ما را به خاک و خون بکشد و اسلام را فدای شهوات خود کند. من، در این آخر عمر، متواضعانه دست خود را به طرف تمام گروهها