انگلستان و همین طور وزرای خارجه این ممالک استفاده جو، سر جای خودش نیامده که بفهمند با یک ملت نمی‌شود اینطور رفتار کرد. سران کشورهای ابرقدرت خیال می‌کنند که به واسطه همینکه ابرقدرت شدند باید همه عالَم را بخورند!
نافرجامی حکومت نظامی و کودتای نظامی
اگر ملتی همگی قیام کردند و همه چیزشان را دارند می‌دهند؛ برای اینکه آزادی و استقلال خودشان را به دست بیاورند، نمی‌شود این را با سرنیزه و حکومت نظامی و دولت نظامی، این آتش را خواباند. این جزء اشتباهاتی است که اینها می‌کنند. اگر بخواهند اینها، فرض کنید که یک حکومت نظامی [سر] کار بیاورند، خوب الآن دوازده تا شهر رسماً نظامی است؛ همه ایران هم به غیر رسمی نظامی است. الآن حکومت ایران حکومت نظامی است، لکن مع ذلک مردم زیربار حکومت نظامی نمی‌روند؛ کسی که گذشته از همه چیزش، دیگر اعتنا به حکومت نظامی نمی‌کند. فرضاً که یک کودتای نظامی بشود، یک نظامی سر کار می‌آید، مثل این آدم (1)؛ این آدم با نظامی سر کار آمدن فرقی ندارد. الآن هم حکومت ایران، حکومت نظامی است.
مردم ایستاده‌اند و حق خودشان را می‌خواهند. یک چیزی نمی‌خواهند که غیرمشروع باشد؛ مردم حق مشروع خودشان را می‌خواهند؛ مردم می‌گویند که ما پنجاه سال با اختناق زندگی کردیم و خسته شدیم؛ پنجاه سال است! بیشتر از پنجاه سال است این جوانهای چهل- پنجاه ساله ما، چهل ساله ما، چشم که باز کردند در حال اختناق بودند.
رژیمی غیرقانونی و جنایاتی نابخشودنی
مردم دو حرف دارند: یکی اینکه این شاه، شاه مشروطه نیست، استبداد است، و جنایاتی که کرده است قابل عفو نیست. بر فرض اینکه ایشان آنطوری که حالا دارد توبه می‌کند و قول می‌دهد به اینکه «من دیگر از این به بعد از این کارها نمی‌کنم و دیگر مطابق‌