وحدت تنها راه پیروزی
این گروه‌هایی که هستند، این گروهها یک اختلافات سلیقه‌ای و مسلکی بینشان موجود است. من خودم هم که در اینجا آمدم این معنی را یک قدری احساس کردم که اختلافاتی هست. یک جامعه‌ای که یک مقصدی دارد و می‌خواهد که آن مقصد را تا آخر ببرد و مقدماتش را فراهم کند و به نتیجه برسد، این جامعه را می‌شود تشبیه کرد - افراد جامعه و خود جامعه را - به قطرات و نهرها و سیل و دریا. قطره‌های باران یکی یکی، وقتی که ملاحظه بکنید، هر قطره‌ای وقتی از قطره‌های دیگر جدا باشد یک برگ را هم تر نمی‌کند؛ یک قطره باران به قدر اینکه یک برگی را تر بکند، نیست. اگر هم فرض کنید که میلیونها قطره باشد، این قطره‌ها از هم جدا، هیچ با هم اتصالی نداشته باشند، اگر چنانچه میلیاردها قطره وجود داشته باشد و اینها قطره قطره باشند، باز کاری از آنها برنمی آید. هر قطره‌ای تا اجتماعی نباشد، کاری از آن نمی‌آید. حالا اگر اتصال با هم پیدا کردند، یکوقت اتصالشان یک مقداری است، مثلاً در یک جایی که قطرات آمده‌اند، یک مقداری از این قطرات با هم اتصال پیدا کرده‌اند ولیکن به مقدار دیگری یا اتصال ندارند یا اتصال پیدا کرده‌اند، لکن آنها دیگر به این قطراتی که با هم متصل شده‌اند اتصال نداشته باشند؛ آن یک جویی را، یک نهری را تشکیل می‌دهد، آن هم یک نهری را تشکیل می‌دهد، یا اگر به هم اتصال پیدا نکرده باشند به همان قطره باقی می‌مانند. از این نهر یک کاری برمی‌‌آید؛ اما کار اساسی نیست. از این اتصالی که بین این قطرات پیدا شده است و یک نهری از آن درست شده است می‌شود، که یک زمینی را