«فضای آزاد سیاسی» یعنی اختناق!
از چیزهایی که ما در این عصر با آن مواجه هستیم، این لغات و واژه‌هاست که عوض شده است. بسیاری از واژه‌ها و لغتهاست که در عصر ما در ایران یک صورت دیگری پیدا کرده و یک لغت نامه جدیدی باید برایش باز بکنند. مثلاً از لغاتی که حالا استعمال می‌شود «فضای باز سیاسی» [است‌] که آن در کلمات شاه زیاد دیده می‌شود که یک «فضای باز سیاسی» ما در ایران اعطا کردیم و ایجاد کردیم! و در کلمات اربابهایش هم - مثل کارتر - همین مسئله تکرار می‌شود هی که: شاه یک فضای سیاسی [ایجاد کرده‌]. همین دیروز ظاهراً ولیعهد را یعنی پسر شاهْ - ولیعهد، البته به هر جهت این هم مثل اوست - برده‌اند پیش کارتر و ایشان باز تقدیر کرده است از شاه که «آزادی» داده است! این یکی از لغتهایی است که در عصر ما معنای خودش را از دست داده، یک معنای دیگری [پیدا کرده‌].
«فضای باز سیاسی» در ایران یعنی اختناقِ همه چیز! سانسور همه مطبوعات و جلوگیری از هر اظهارنظر! بشر در اظهارنظر خودش آزاد است، «فضای باز سیاسی» یعنی جلوگیری از هر اظهارنظری! در زندگی خودش، در مقدراتِ خودش هیچ حق اظهارنظر ندارد! مطبوعات هیچ حق ندارند که یک کلمه برخلاف آنکه دیکته به آنها می‌شد بنویسند! خوب، حالا اخیراً یک قدری اینها صحبتهایی می‌کنند و رادیو هم همین طور؛ و این توجه عمومی و این مشتهای گره کرده برادران ما در ایران - این - موجب این شد که نتوانند دیگر همچو آنطور که دلشان می‌خواست عمل بکنند. حالا هم باز به آن آزادی‌