ملت یکدل و یکجهت
ابتلائات ما زیاد است و تشبثات شاه و هواخواهان شاه هم زیاد. اینها راه‌های مختلفی برای سرکوبی ملت داشته‌اند و دارند، چه از راه قدرت و اعمال زور و نظامی و قوای انتظامی و شهربانی و اینها، که با تجربه معلوم شد که اینها نتوانست ملت را ساکت کند؛ و یا از راه تهدیدها به خیال اینکه مثلاً تهدید به ترور کردن یک فرد تأثیری دارد و ملت ما الآن اتکا به شخص دارد. این ملتی که جوششش حالا از باطنش است و به طور خودکار الآن دارد عمل می‌کند، هیچ قدرتی نمی‌تواند این ملت را اینطور به پیش براند - اینطوری که ملاحظه می‌کنید که سرتاسر یک کشور سی و چند میلیونی، از آن دهات گرفته تا آن شهرهای بزرگ، از مرکز گرفته تا شهرهای دوردست، دهات دوردست، اینها همه یکدل و یکجهت ایستاده‌اند و فریادشان بلند است که ما نمی‌خواهیم این سلطنت پهلوی را - این الآن اگر یکوقتی هم - مثلاً بوده است - یک تحریکاتی بوده است، یک چیزهایی بوده، یک دعوتهایی بوده و این دعوتها این جور شده است، حالا دیگر آنطور نیست. حالا دیگر افرادی که آنها توهم می‌کنند باشد، یا ترور بشود و نباشد، این ملتی که راه یافته است دیگر دنبال این نیست که راه یافته را دوباره بیابد؛ راهش معلوم شده دیگر. تا حالا که زحمتها کشیده شده این است که راه را به مردم یاد دادند؛ راه معلوم شده الآن. الآن دیگر مملکت ایران و جمعیت مملکت ما به طور خودکار عمل می‌کند؛ یعنی در تعطیلش دیگر منتظر این نیست که زید بگوید تعطیل کنید، یا رئیس صنف یا روحانی یا سیاسی؛ ابداً دنبال این مطلب نیستند؛ تشخیص دادند که امروز باید تعطیل بشود، سرتاسر ایران‌