اظهار کرده باشند، تظاهر کرده باشند، دیگر تا آخر اسمشان ثبت است؛ نمی‌توانند بروند به مملکت خودشان.
خواست مردم: حکومت عدل اسلامی
این مردمی که الآن قیام کرده‌اند، از بچه دبستانش دارد کشته می‌دهد تا دبیرستان و تا دانشگاهش دارد کشته می‌دهد، بازاری‌اش کشته می‌دهد، روحانی‌اش کشته می‌دهد، روحانی‌اش زجر می‌کشد، بازاری‌اش زجر می‌کشد، دانشگاهی‌اش زجر می‌کشد و همه دارند فریاد می‌زنند، هر روز تظاهر، هر روز تظاهر، و فریاد اینکه مرگ بر این آدم، مرگ بر سلطنت پهلوی، اینها می‌خواهند که مملکتشان دست خودشان باشد و خودشان اداره بکنند. جوان دارند، دانشمند دارند، همه چیز دارند، لکن نمی‌گذارند. اینها می‌خواهند این طبقه‌ای که نمی‌گذارند جلو برود مملکتشان، نمی‌گذارند جوانهایشان درست تربیت بشود، اینها را کنار بگذارند. یک حکومت عدل اسلامی [می‌خواهند] که به درد مردم برسد؛ آن حکومتی که وقتی که حکومتش و حاکمش سرکار می‌آید، می‌گوید که من می‌ترسم، خودش نان، مثلاً جو می‌خورد، می‌گوید: من می‌ترسم که در فلان شهر، در یمامه، در کجا، یک کسی باشد که نانش [از] همین جورها کمتر باشد و همین جورها باشد. ما نمی‌توانیم البته مثل او؛ ولی ما می‌خواهیم یک کسی باشد [که‌] دزد نباشد لااقل.
همراهی با ملت ایران
ما همه موظفیم که هر قدر می‌توانیم به برادرهای ایرانی‌مان کمک کنیم. شماها می‌توانید که هر کدامتان چند نفر از آن اروپاییها را که ملاقات می‌کنید، مسائلتان را طرح بکنید که این ایرانی‌ها که حالا قیام کرده‌اند، اینها را دارند می‌گویند، مطالبشان این است. در مقابل این مجلاتی که برخلاف این مسائل می‌گوید، هروقت دیدید که یک مجله‌ای برخلاف گفت، اعتراض کنید به آن کسی که مجله را نوشته که: مسئله این نیست که تو نوشته‌ای. تأثیر دارد. هر یک از شما اگر بتوانید، ده نفر از این اروپاییها را یا امریکایی‌ها را بتوانید روشن کنید، تبلیغشان کنید که مسائل ما اینهاست. الآن که مخالفت دارد ملت‌