شما بدانید که اگر این شخص باقی باشد خدای نخواسته، و اگر این رژیم منحوس و منحط باقی باشد، اگر این هیأت حاکمه‌ای که به ما حکومت کرده است، باقی باشد؛ برای نسل آینده ما جز فقر هیچی نیست. برای اینکه نفتش را [به امریکا] می‌دهند و تمام می‌کنند، گازش هم که دارند به شوروی می‌دهند و تمام می‌کنند، مراتعش را، جنگلهایش را، همه اینها را که به این و آن دادند و از بین برده‌اند. [در مورد] زراعتش هم که اصلاً دیگر ما زراعتی نداریم که جواب این جمعیت باشد. بعد از، سی سال دیگر این مملکت هیچ منابع ثروت ندارد. اگر این رژیم سر کار باشد، منابع ثروت شما بکلی از بین خواهد رفت. فریاد ما، فریاد روحانیون، فریاد سیاسیون، فریاد آنهایی که دلشان به حال این مملکت می‌سوزد، این است که این مملکت را بگذارید که برای این نسل آتیه باقی باشد، بتوانند تویش زندگی کنند اینها، در یک قرن بعد؛ یعنی [حتی‌] سی سال بعد، دیگر نمی‌شود در این مملکت زندگی کرد برای اینکه همه چیزهایش را به باد فنا دادند و خراب دارند می‌کنند.
بهترین نوکر شرق و غرب
ایشان گفته است که من اگر بنا شد - در یکی از نطقها و مصاحبه‌هایی که کرده است، شاه گفته است - که اگر من بنا شد بروم، مملکت را یک تلِ خاک می‌کنم و می‌روم. تو حالا که هستی هم [از] یک تل خاک بدترش کردی؛ تو دیگر چیزی برای ما نگذاشتی. این شاه برای ما چیزی دیگر نگذاشته؛ و امریکا باید به این کمک کند، باید پشتیبان این باشد؛ برای اینکه بهتر از این نوکری که همه مملکت ما را دارد تقدیم می‌کند، در ازایش پایگاه برای او درست می‌کند، هم عوضش در جیب خودش می‌رود، هم معوَضش در جیب خودش می‌رود؛ هم نفت در جیبش می‌رود، هم عوض نفت برای خودش پایگاه اینجا درست می‌کند؛ بهتر از این چه نوکری می‌خواستی باشد؟ البته باید بگوید شاه آزادی داده است و عرض می‌کنم، یک مملکت مترقی دارد درست می‌کند! به منطق آقای کارتر، آزادی عبارت از این کشتارهایی است که الآن در ایران دارد می‌شود، که هر روز دنبال هم دارد واقع می‌شود، و ترقی اجتماعی هم عبارت از همین هاست که نصیب ما