از شهرهای ایران می‌خواهند، بروند سؤال کنند. این یک مطلبی نیست که پوشیده باشد. شما بروید از هر شهری از شهرهای ایران سؤال کنید که آقا این کسی که از طرف شما وکیل است، کی است این؟ چه آدمی است؟ اکثر مردم اصلاً نمی‌شناسند اینها را! نمی‌دانند کی هستند اینها. این ملتی که باید سرنوشت خودش را خودش معین کند و باید وکلای خودش را خودش تعیین کند، اکثر مردم نمی‌دانند که این کی هست ... وقتی اسمش را می‌برند، نمی‌شناسند او را! این معنای «دموکراسی تند قاطع» است که سلب کرده است این حق مسلّم معلومِ یک ملت را!
سلب آزادی
یک شهر اینها بیایند بگویند فلان شهر؛ خوب مرکز تهران است، بیایند بگویند که این تهران که مرکز است و اساس است و در اینجا اگر بنا باشد یک آزادی باشد، باید در تهران باشد که مرکز مثلاً سیاستمداران و امثال ذلک است، خوب بیایند بگویند که کدام یک از این وکلای تهران، آزاد مردم رفته‌اند پشت صندوق و رأی داده‌اند به آنها؟ اینکه یک مطلبی نیست که بشود سرش را پوشانید. آقای کارتر برای کی دارد این حرفها را می‌زند؟ برای کره مشتری می‌گوید؟ آخر نیامده‌اند آنها اینجا که گوش و چشم بسته باشند؟ برای مردم دنیا می‌گویند؟ کدام مردم دنیا اطلاع ندارند از این معنا؟ کدام مطبوعات دنیا اطلاع از این معنا ندارند؟ بله، مطبوعات ممکن است بسیاری شان به نفع آقای کارتر بنویسند که نه، دموکراسی، آزاد است، مردم آزاد هستند، همه رأی داده‌اند، خودشان وکلایشان را تعیین کرده‌اند، ممکن است بگویند؛ اما هم آنها که اگر بگویند می‌دانند خلاف می‌گویند، هم آقای کارتر می‌داند این را. نه اینکه کارتر نمی‌داند؛ می‌داند که این [شاه‌] چه آدمی است. می‌داند خودش [که‌] چه آدمی است، می‌داند که چه آدمی را مأمور کرده است؛ می‌داند که مردم به چه گرفتاری گرفتار هستند.
سانسور مطبوعات
این راجع به قضیه مسلّمی که بین مردم است که از ارکان آزادی است و عرض می‌کنم دموکراسی است. خوب بیاییم سراغ مطبوعات. یک رشته هم، رشته مطبوعات است.