نمی‌کنم»؟ خوب، ایرانیان که می‌دانند دخالت می‌کنی، مطبوعات دنیا هم که می‌دانند که آقای کارتر و هرکس رئیس جمهور بشود در امریکا، دخالت در امور مملکت ما می‌کند؛ نمی‌گذارند که مملکت ما سر پای خودش بایستد.
آزادی واهی، ترقی ادعایی
الآن ما نه استقلال داریم، نه آزادی داریم، نه به هیچ وجه مردم آزادند، نه مطبوعات آزاد هستند. الآن هم آزاد نیستند؛ الآن هم حکومت نظامی نمی‌گذارد حرفها را بزنند. این مطبوعاتی که الآن خودشان هم می‌گویند: ما آزاد هستیم، خوب بنویسند که شاه این کارها را دارد می‌کند. چرا نمی‌نویسند؟ شما در همه مطبوعات که بگردید، این کلمه نیست که آن کسی که این جرمها را دارد مرتکب می‌شود، آن عبارت از شخص شاه است [او] این جرمها را مرتکب شده است از اول تا حالا. آن روزی که این پایه بریزد، آن وقت خواهند گفت؛ حالا جرأت نمی‌کنند؛ برای اینکه الآن حکومت نظامی است و همه چیز تعطیل می‌شود، و تعطیل می‌کنند اینها را اگر یک همچو حرفی بزنند؛ اعدامشان می‌کنند.
چطور شما ادعا می‌کنید آزادی است؟ ادعا می‌کنید ترقی است؟ وروی این جهت این هم این حرفش مضحکه است - که‌روی این جهت که [شاه‌] آزادی داده به مردم، و مملکت را رو به ترقی برده است؛ این اختلافات پیش آمده است! این مردم، این هیاهویی که مردم توی خیابانها راه انداخته‌اند و فریاد دارند می‌زنند، برای این است که ایشان آزادی داده‌اند و مردم نمی‌خواهند! آخر این چه حرفی است که یک آدم، رئیس جمهور یک مملکت، یک همچو حرفی را بزند؟ توی مطبوعات هم این را نوشته‌اند و کسی هم حرفی نمی‌زند. اینها باید گفته بشود؛ اینها باید در [مطبوعات نوشته شود] این حرفها حرفهایی است که همین طوری گفته، دلش خواسته حالا بزند، دلش خواسته برای یک دلخوشیهایی به خیال خودش، بزند؛ و الّا کی است که نداند این مسائل را.
درد ملتها از ابر قدرتها
ما همه دردمان از این سران ملتهاست؛ از این سران دول. همه مصیبتی که بر ایران دارد