قرار داده است. امریکا الآن در تمام شریانات مملکت ما دست دارد. یک «مملکت مترقی»! اول نمودِ ترقی این است که یک مملکتی مستقل باشد، خودش سرپای خودش باشد؛ کجای این مملکت ما مستقل است؟ آن از یک طرف می‌کشد و آن از یک طرف می‌کشد. آن پنجه‌اش در اعماق چاه‌های نفت ما فرورفته است، آن پنجه‌اش در اعماق گازهای ما فرورفته است. این «مملکت مترقی» کجایش مترقی است؟ کدام دانشگاه مترقی ما داریم؟ کدام فرهنگ مترقی ما داریم؟ کدام نظام مترقی ما داریم؟ نظامی که تحت فرماندهی مستشارهای امریکا است، این نظام است؟
این هم از اینکه مملکت ما ترقی کرده؛ یعنی همه چیزهای منطق ایشان این است که ترقی کرده است؛ شاه ترقی داده است؛ یعنی همه چیزهایی که این مملکت دارد تسلیم آقای کارتر کرده‌اند! البته کارتر که نفتخوار است باید یک همچو چیزی بگوید. او نفت می‌خواهد، دارد نفتهای ما را می‌خورد، البته او باید یک همچو مطلبی بگوید.
دخالت کارتر در ایران
مطلب سومش هم - البته اینها هر کدام طولانی است؛ ولی شما می‌دانید خودتان مطلب سومش هم - این است که ما بنا نداریم که در امور داخلی این مملکت، در ایران، دخالت بکنیم. شما بنا ندارید دخالت بکنید؟! شما در کجا دخالت نکرده اید؟ شما مستشارانتان در نظام ما چه می‌کنند؟ چرا این مستشارها آمده‌اند چه کنند؟ شما پایگاه‌هایی که در کوهستانهای ایران درست کرده اید، اینها را کی درست کرده؟ برای کی درست کرده اید؟ اینها دخالت نیست در امور مملکت ما؟ همین حرفهای تو دخالت نیست؟ تو شاه را وادار نمی‌کنی به اینکه اینطوری مملکت را به باد فنا بدهد؟ تو دخالت هیچ نداری در مملکت؟ خود ایشان می‌گوید که لیست برای ما می‌فرستادند، منتها حالا مدعی است که نخیر، دیگر حالا نمی‌فرستند! دروغ می‌گوید؛ نخیر، حالا هم می‌فرستند. حالا هم لیست آنهاست. غیر از این نیست چیزی. «دخالت نمی‌کنم»!؟ آخر یک مملکتی که مردم همه آشنا هستند به وضع مملکتشان، می‌دانند که چه به سرشان دارند می‌آورند و آمده است. «من دخالت نمی‌کنم»! آخر برای چه ایشان می‌گوید که «من دخالت‌