ارزش رنج برای مقصد الهی
مقصد هر چه بزرگتر باشد، رنج در راه آن هر چه زیاد باشد، باید انسان تحمل کند و آسانتر است. اگر مقصد شما آقایان همین امور دنیایی باشد، رنجهایتان به هدر می‌رود؛ و اگر مقصد خدا باشد، نجات بندگان خدا باشد، نجات یک ملت ضعیف مظلوم باشد، رنجها هر چه زیادتر باشد هدر نمی‌رود. یک چیزی که برای خداست هدر نمی‌رود. این قوه‌هایی که صرف در راه این ملت مظلوم می‌شود، برای نجات خلق خدا هست، برای رفع ظلم هست، برای قطع یدِ اجانب از بلاد مسلمین هست. این قوایی که در این راه صرف می‌شود یا صرف شده است، خیال نشود که هدر رفته است؛ اینها محفوظ است همه آن. الآن شما مواجهید، ملت ایران، ملت اسلام مواجهند با یک قوای شیطانی که بر مقدرات آنها سالهای طولانی است که تسلط پیدا کردند؛ و بلاد مسلمین کم کم به فکر افتاده‌اند که خودشان را نجات بدهند. و مِنْجمله ایران است که حالا مدتی است در فکر این است که نجات بدهد خودش را از دست اجانب، از دست قوای شیطانی. و در این راه رنجها برده است. و چون مقصد بسیار بزرگ است، مقصد نجات یک امت است، مقصد آن است که این بیچاره‌ها که زیر بار ستم و ظلم اجانب، با توسط حکومتهای جائرانه، با وساطت سلسله پهلوی جائر، در رنج بودند و در عذاب بودند، مقصود این است که نجات اینها حاصل بشود و مملکت از دست کفار نجات پیدا بکند، از دست اجانب نجات پیدا بکند؛ و مملکت بشود از خود شما و ذخایر مملکت از خود شما.