آورده بود که در عین حال که دشمن اجنبی، دشمن، سه تا دشمن بزرگ همه چیز ایران را در معرض خطر داشت مع ذلک از آمدن این دشمنها مردم شادی می‌کردند و به هم - عرض می‌کنم - شاید مبارک باد می‌گفتند که خوب شد آمدند که این مردکه رفت! شرش را کَنْد و رفت! اینطور با مردم عمل کرده بود که از دشمن، سه تا دشمنی که به حَسَب دیانت با اینها مخالف بود و همه چیزشان مخالف بود، اینها آمدن آنها را برای رفتن او ترجیح می‌دادند که آن بیاید، اینها بیایند و این برود. الآن هم وضع این آقا اینطور است که همچو در نظر مردم این مبغوض است که اگر خدای نخواسته یک قدرتی بیاید و این برود، آن را مردم ترجیح می‌دهند برای اینکه آنها باز ممکن است یک حسابی داشته باشند؛ لهذا آنها که آمدند بیحساب نبود که به مردم تعدی بکنند. البته بود یک تعدیاتی اما نه تعدی - آنطور تعدی که رضاخان می‌کرد. شوروی هم نکرد، انگلستان هم نکرد، امریکا هم نکرد، دشمنهای ما نکردند آنطور با ایران، آنطور که این سختگیری کرد و مردم را آزار داد آنها همچو کاری نکردند! اینها آمدند البته قبضه کردند، بسیار بد بود، بسیار زشت بود لکن مع ذلک اینطور بود. الآن هم وضع ایشان اینطور شده که بودن ایشان در ایران به طوری در نظر مردم یک امر ناگواری است که اگر چنانچه یک قدرتی بیاید و این برود، معلوم نیست که همان شادیها را نکنند! همان طور که آن وقت بود حالا هم شادی نکنند. حالا در هر صورت الآن قدرت ایشان که اتکال به ملت هم ندارد؛ ملت هم اصلاً با او موافق نیست.
موازنه قوا، نه قدرت شاه
باز ما فرض می‌کنیم که ارتشْ تمامش هم با این موافق است - و حال اینکه فرض است‌ها! الآن ارتش توخالی شده، الآن پوسیده تویش و با ایشان موافق خیلی نیستند؛ خوب یک دسته‌ای که خورد و بُردشان زیاد بوده و هست آنها هستند و اما همچو نیست که همه موافق باشند - حالا ما فرض می‌کنیم که تمام ارتش هم با ایشان موافق باشند، لکن در قبال یک قدرتی مثل قدرت شوروی اینطور نیست که اینها بتوانند یک کاری بکنند. پس‌