جنایات شاه که در بسیاری از شهرها، بخصوص در اصفهان و نجف آباد با وحشیگری بی‌سابقه مأمورین او واقع شده است، و گفته می‌شود برنامه‌ای است که بتدریج در سایر شهرها نیز انجام می‌گیرد و بناست به بزرگ و کوچک رحم نشود و تمام خانه‌ها و مغازه‌ها و مراکز مذهبی به آتش کشیده شود، نشانه تزلزل و ضعف دولت نظامی و یأس شاه از امکان ادامه قدرت شیطانی است. و اکنون که به پرتگاه و سقوط حتمی نزدیک شده است، می‌خواهد جنایات خود را هرچه بیشتر تکمیل کند و به گفته خودش ایران را به تل خاکی مبدل ساخته و برود.
ملت آگاه باید بداند که این آخرین حمله‌ای است که از جنون و حمله روحی که به شاه دست داده است ناشی شده و باید این جنایات بسیار احمقانه و سَبُعانه موجب تضعیف روحی ملت نشود. شاه خود را از ملتْ جدا و تنها می‌بیند؛ ناچار با تمام وجود به آغوش اشرار و مزدوران پناه برده تا شاید عقده‌های روحی خود را خالی کند. شاه خود را از سلطنت خیالی مخلوع می‌بیند و ادامه حکومت خود را با رفراندم تاسوعا و عاشورا غیر ممکن می‌داند؛ از این جهت از هیچ جنایت غیر انسانی رویگردان نیست و با دست اشرار و بعضی از سران ارتش، که شریک جرم او هستند، می‌خواهد آخرین تیر ترکش را رها کند. شاه رفتنی است! لکن سران ارتش که با او و به امر او مرتکب جنایات هستند و می‌شوند، در کار خود تجدید نظر کنند و از عواقب امر بترسند. درجه داران جوانْ خود را به این جنایات وحشتناک آلوده نکنند؛ مگر آنان نمی‌خواهند پس از شاه، در این کشور