خوشبختی ملتها در گرو صلاحیت هیأت حاکمه
بدبختی و خوشبختی ملتها بسته به اموری است که یکی از مهمات آن صلاحیت داشتن هیأت حاکمه است. اگر چنانچه هیأت حاکمه، کسانی که مقدرات یک کشور در دست آنهاست، اینها فاسد باشند، مملکت را به فساد می‌کشند؛ همه بُعدهای مملکت را رو به نیستی و فساد می‌برند. شما ملاحظه می‌فرمایید که در این پنجاه سالی که ما بودیم و دیدیم که آنکه در رأس واقع شده بوده است ولو به غیر حق، فاسد بوده است و دنبال او مجالسی که در ایران بوده است اکثراً افراد غیر صالح در آن بودند؛ در اوایل امر، خوب عده‌ای هم صالح بودند لکن در اقلیت بودند؛ دنبال او دولتها، که باید مقدرات کشور را دست بگیرند، غیرصالح بودند؛ و دنبال آن آنهایی که در رأس ادارات بودند و مقدرات یک اداره را در دست داشتند، آنها هم اکثراً غیرصالح بودند. از این غیرصالحها نمی‌شود یک مملکت صالح و یک کشور صحیح ایجاد کرد.
دستگیریهای نمایشی!
ما دیدیم که در همین دوران آخر پانزده ساله نهضتْ اشخاصی سرِ کار بودند؛ پانزده سال در کارهای حساس که یکی از آن نخست وزیری بود و یکی سازمان امنیت. بعد از پانزده سال که اینها هر کاری خواستند کردند، حالا آمدند و این رئیس سازمان امنیت (1)