نمی‌شود اشتباه بکند. کسی بگوید خوب لَعلَّ (1) یک آدمِ غلطی را گذاشتند؛ اگر غلطی را گذاشتند، قدم اول را که برداشت همین ملت عزلش می‌کنند تمام می‌شود. ما می‌گوییم که باید رئیس یک مملکتی را خود ما، خود جمعیت، خود ملت تعیین کند. قهراً وقتی که یک ملتی می‌خواهد یک کسی را برای سرنوشت مملکت خودش تعیین کند، این یک آدم صحیح را تعیین می‌کند نه یک آدم فاسدی را؛ و قهراً اشتباه در سی میلیون جمعیت نخواهد شد. ما هم تبلیغات خودمان را در وقت انتخابات می‌کنیم. ما هم کاندیدای خودمان را می‌گوییم در باب رئیس جمهور. می‌گردیم پیدا می‌کنیم؛ مراجعه می‌کنیم به همه جا؛ پیدا می‌کنیم یک نفری که صالح است برای این کار یعنی دزد نیست، نمی‌خواهد که جیب خودش را پر بکند، امتحان داده در کارهایی که کرده است، شناخت داریم نسبت به او؛ او را معرفی می‌کنیم که آقا این ولو از طایفه حمالها باشد، صحیح باشد. البته مطلع هم باید باشد ولو از طبقه سوم باشد. دنبال اشراف نمی‌رویم که اشراف را تعیین کنیم، دنبال آدم صالح می‌رویم. این آدم صالح وقتی که در رأس واقع شد، این آدم صالحْ دولتِ صالح پیش می‌آورد؛ دولتِ غلط نمی‌آورد پیش، دولت فاسد نمی‌آورد. انتخابات مجلسیْن هم آزادْ دست مردم، و خود مردم نظارت می‌کنند در آن. یک مجلس ملی که نه مربوط به سفارت شوروی باشد، نه مربوط به سفارت انگلیس باشد، نه مربوط به سفارت امریکا باشد؛ نه برای منافع او سینه بزند نه برای منافع او. یک همچو مجلسی را به وجود می‌آوریم ان شاء الله [ان شاء الله حضار]؛ و بعدش که یک همچو مجلسی به وجود آمد قهراً اگر یک مطلبی بخواهد در آن، در یک همچو مجلسی مثلاً دویست نفری بگذرد- دویست تا آدم صالحی که برای مملکت ما دلسوز است، دزد نیست، نمی‌خواهد جیبش را پر بکند، نمی‌خواهد عنوان پیدا بکند، می‌خواهد که خدمت بکند به این مردم؛ اگر چنانچه یک همچو مجلسی برای ما پیدا شد مصالح مملکت را در نظر می‌گیرد - اگر یک چیزی آوردند بگذرد، یک قراردادی مابین یک دولتی با دولت ما