استقلال مملکت را حفظ کرده است آن عبارت از من است که حفظ کرده است! گاهی تعبیر به اینطور می‌شود. گاهی تعبیر می‌شود به اینکه اگر من بروم این مملکت تجزیه می‌شود: یک مقداری‌اش را روسها می‌برند، یک مقداری‌اش را انگلیسها می‌برند، و ایران می‌شود ایرانستان! نظیرِ - مثلاً - ازبکستان؛ که یک چیزی می‌شود از، یک تکه‌ای می‌شود از یک مملکت دیگری. و بنابراین باید من باشم تا استقلال ایران محفوظ بماند و ایران تکه تکه نشود! گاهی هم می‌گوید چهار قسمت! خود ایشان می‌فرمایند! چهار قسمت می‌شود ایران: خوب، یک قسمتش را لابد شوروی و یک قسمتش هم امریکا، یک قسمتش هم انگلستان و یک قسمت هم - مثلاً - برای خود ایران باقی می‌ماند! تهرانش مال خود ایران؛ دیگر از آن طرف، به آن طرف، هر کدام مال یک طایفه‌ای می‌شود! این اشکالاتی است ... به اصل اول که ما می‌گوییم که نباید این سلسله باشد. آنها می‌گویند که بسیار خوب همه این حرفها درست - که البته چیزهای دیگر هم گفته‌اند که من مکرر در صحبتهایم گفته‌ام.
این مطلب که اگر ایشان نباشد استقلال مملکت به هم می‌خورد، این مردم دارند همین مطلب را می‌گویند. می‌گویند که با بودن شما استقلال نیست! باید ما حساب بکنیم که ببینیم استقلال یک مملکت عبارت از چیست، بعد ببینیم که آیا با بودن ایشان استقلال هست، و اگر نباشد به هم می‌خورد؟ یا با بودن ایشان استقلال نیست، و اگر برود استقلال پیدا می‌شود؟ الآن کدام دستگاه اساسی دولت ایران استقلال دارد؟
نگاهی به ارتش ایران
خوب، مهمتر از همه، که ایشان خیلی به آن - مثلاً - می‌نازند، قضیه ارتش است که یک ارتشی است که گاهی ایشان تعبیر می‌کند که دیگر ما در مقابل همه ممالک و ابرقدرتها خودمان قدرتِ [فائقه‌] هستیم! و اینکه یکی از [قدرت‌] هایی که در یک مملکتی هست و باید مستقل باشد و دنباله غیر نباشد و دست غیر در آن نباشد عبارت از ارتش است. استقلال ارتش به این است که ارتش در تحت نظام خود مملکت باشد و