عنایات الهی در انقلاب ایران
من از آقایان تشکر می‌کنم که در این موقع حساس، همه احساس مسئولیت کردید. تا اینجا که مسائل رسیده است، رمز رسیدنش تا اینجا، وحدت همه جانبه ملت بود. اقشار ملت همه با هم بستگی پیدا کردند، و از مرکز تا دورافتاده ترین قصبات و دهات اینجا، تهران و سایر شهرها تا آخرین قصبات، تا آخرین دهات، هم صدا بودند. من در پاریس که بودم یک نفری که آشنا بود آمد گفت که من رفتم به دهات جاپلق (1) و بختیاری و آن حدود کمره (2) آن حدود؛ و بعضی از قرا را اسم برد، یعنی قلعه‌ای را اسم برد که این قلعه در نزدیک یک کوه واقع است و هیچ هم اطرافش [آبادی‌] نیست و من آنجا را دیده‌ام. گفت من در آن قلعه رفتم دیدم که در آن قلعه حرفها همان است که در مرکز هست و همان [شعارها] آن شخص گفت که در دهات اینجاها که رفتم، صبح که می‌شد، آن آقای دِه جلو می‌افتاد و دهاتیها دنبال او راهپیمایی می‌کردند، [تظاهرات‌] می‌کردند. رمز این پیروزی، این وحدت کلمه است و این وحدت کلمه را خدا ایجاد کرد. یعنی من نمی‌توانم تصور کنم که بشر بتواند یک ملت سی و چند میلیونی را در مدت کوتاهی اینطور همزبان بکند، هم قلب بکند که بچه دو - سه ساله زبان باز می‌کند و همین مسائل را می‌گوید، آن پیرمرد هشتاد ساله هم همین را می‌گوید. زن و مرد و بچه و صغیر و کبیر همه یک روال‌