است. تاکنون مال خودتان نبود. تاکنون همه مربوط بود به خارج و به اجانب، و منافع شما را آنها می‌بردند، زحمت را شماها می‌کشیدید. الآن ان شاء الله امیدوارم که ایران مال خودتان شده باشد. لکن این خرابه‌ای که مال خودتان است باید خودتان با همت خودتان، با اجتماع خودتان، با وحدت کلمه خودتان این معنا را حفظ کنید.
نکته دوم این است که توقع این نباید باشد که یک مملکتی که 2500 سال زیر چکمه بوده است و پنجاه و چند سال - که ما خودمان شاهد قضایا بودیم - خرابکاری شده است، یک مملکتی که پنجاه و چند سال خرابکاری در آن شده است، همه قواروی هم دست به هم دادند و خراب کردند همه چیز این مملکت را، نباید مردم توقع داشته باشند که در ظرف چند روز یا چند ماه اصلاح بشود. مشکلات در کار است؛ الآن دولت گرفتار مشکلات است، ارتش گرفتار مشکلات است، ادارات گرفتار مشکلات هستند. مردم باید تأمل بکنند، یک قدری بردباری بکنند. اینهایی که پنجاه و چند سال زیر شکنجه صبر کردند حالا آزاد شدند، حالا دیگر خوف اینکه یک کسی بیاید بیخود بگیردشان ندارند، خوف اینکه یک نظامی بیاید بزند تو سرشان ندارند. یک نعمت بزرگی است که به شما خداوند تعالی عنایت فرموده است که در منزلتان راحت می‌خوابید، ترس از سازمان امنیت ندارید، ترس از ارتش ندارید، ترس از حکومت ندارید. ولیکن این معنا باید گفته بشود به آن اشخاصی که عجولند، شما پنجاه و چند سال زیر چکمه این اشخاص و این چپاولچیها تأمل کردید، باید چند سال هم همه با هم دست به هم بدهید و بسازید. خیال نکنید که می‌شود فوراً این کار راانجام داد. یک خرابه‌ای را بتوان فوراً [درست کرد] که مثلاً اشکال می‌کنند که آقای بازرگان چرا [اقدام‌] نکرده است؛ مگر کسی دیگر جای او بود می‌توانست بیشتر از این کار بکند؟ اینها همه مشغول کار هستند، همه مشغول انجام وظیفه هستند و ان شاء الله شما هم که مردمانِ سالمی هستید مشغول کار و جدیت باشید برای ساختن این دستگاه خراب. خداوند همه شما را حفظ کند و موفق باشید.