ملاحظه می‌کنید این کسانی که از حقوق بشر دم می‌زنند در خارج، این گروه‌هایی که آن بزرگها درست کردند برای اغفال، در طول این مدت که این ملت ما اینطور کشته داد، اینطور چه شد، یک کلمه نگفتند. حالا یک چند نفر از اشخاصی که به تصدیق همه، اینها خائن بودند؛ حالا که یک چند نفر از اینها را به واسطه خیانتی که کردند و همه ملت، همه اقشار قبول دارند که اینها خائن هستند، اینها را دارند به جزای خودشان می‌رسانند، این حقوق بشریها دادشان بلند شده است؛ تلگرافات می‌آید به اینکه «نه، نکنید دیگر!» خوب، مگر اینهایی که کشته شدند بشر نبودند؟ مگر اینها حق نداشتند؟ حقوق بشر اقتضا می‌کند که اگر یک نفر یک کسی را کشت در ازایش [او را] بکشند؛ یک کسی که ده سال - بیست سال، هم کشته است، هم وادار کرده به کشتن؛ این را حالا اگر بکشند، حقوق بشریها صدایشان درآمده؛ علی‌ایّ حالٍ ما همه با هم برادریم و دست بیعت به هم دادیم.
کوشش برای استقلال و آزادی
همه با هم برویم تا آن آخری که باید برویم؛ که این نهضت را ان شاء الله به ثمر برسانیم، و مملکت برای خودتان باشد؛ نه یک آقا بالاسری باشد که بخواهد به شما تحمیل بشود، نه یکی که بخواهد به ما تحمیل بشود، نه از خارج بتوانند به ما یک تعدی بکنند؛ مستقل، آزاد، قوی، قدرتمند [باشیم‌]؛ ان شاء الله همه‌تان موفق باشید.
[یکی از حضار: ما همه یکی هستیم و راهمان مشخص؛ ما سربازها از اول که این لباس را پوشیده ایم برای فداکاری و برای جانبازی و برای مردم بوده؛ و امام بودند که ما را هدایت کردند و ما از برادرانمان جدا نیستیم. این برادر سرباز از اول گفته است: من فدایی مردم هستم، برای این مردم و مرزهایم فداکاری می‌کنم.]
ان شاء الله که همه‌مان خدمتگزار باشیم به کشورمان، به اسلاممان و همه‌مان با هم، پیش برویم تا بتوانیم این مملکت را اداره بکنیم؛ شما جهات نظامی‌اش را، سرحدی‌اش را؛ دیگران داخلش را؛ همه با هم، این مملکت را یک مملکت مستقل کنیم؛ ان شاء الله خداوند همه‌تان را حفظ کند.