أُفَوِّضُ أمرِی إِلَی اللهِ (1)
رنجهای جدایی و گنجهای اتحاد
من برای اولین دفعه‌ای است که در این مدرسه وارد شده‌ام. دستهای خائن اجنبی و عمال اجنبی ما را از شما جدا کردند، بین ما و شما اختلاف انداختند؛ آنها از این اختلاف نتیجه‌ها بردند و دیدند که از اتحاد جنبه‌هایِ، قشرهایِ مختلف، آنها نمی‌توانند با این اتحاد نتایجی را که می‌خواهند ببرند. سالهای طولانی کوشش کردند مدارس دینی را از دانشگاهها و دیگر قشرهای محصلین جدا کنند. ما باید بفهمیم این معنا را که این جدایی چه رنجها به ما داد، و این اتحادِ چند صباح چه گنجها به ما داد.
جوانها مظهر امید و نوید
شما جوانها - شما جوانهای محصل - سایر جوانها امید من هستید، نوید من هستید. امید من به شما توده جوان است، به شما توده محصل است. من امید این را دارم که مقدرات مملکت ما بعد از این به دست شما عزیزان بیفتد و مملکت ما را شما عزیزان حفظ کنید، من امید آن را دارم که شماها با علم و عمل، با علم و تهذیب نفس، با علم و عمل صالح، بر مشکلات خودتان غلبه کنید. تاکنون که این راه را آمدیم؛ و با وحدت‌