یک وضع انسانی پیدا شده بود، یک تحول پیدا شده بود. که سرباز وقتی که می‌آمد توی کوچه‌ها، مردم گلُ به او می‌ریختند؛ او گریه می‌کرد و به آنها اظهار محبت می‌کرد.
این تحول روحی است که خدای تبارک و تعالی این تحول را مرحمت فرموده بود. این تحول روحی را حفظش بکنید؛ این محبت را بین خودتان و اقشار ملت حفظ بکنید؛ ولی در مقابل مخالفین، در مقابل اعدا، در مقابل مفسدین شدید باشید؛ محکم مثل یک سد در مقابل آنها. نرم در مقابل هموطنهای خودتان، در مقابل برادرهای خودتان؛ همین دستور اسلام است، قرآن این را می‌فرماید، و همان طور که رؤسای اسلام اینطور بودند. خود رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم - ایشان خودشان در جنگها، خودشان وارد میدان نمی‌شدند که آدم بکشند؛ وضع اینطور بوده است که نبی رحمت بودند. حتی یک نفر کشته نشده است به دست ایشان. لکن حضرت امیر با آن وضعی که در جنگ داشته است، از ایشان نقل کرده‌اند که ما در شداید پناه می‌بردیم به ایشان! (1) یک همچو ... سردار بزرگ که در دنیا نظیر ندارد - به حسب نقلی که از ایشان می‌شد - می‌فرماید که ما در شداید، وقتی جنگ شدید می‌شد، ما پناه می‌بردیم به رسول الله. یک همچو قوّه‌ای بوده او؛ قدرت الهی بوده. این یک دستور کلی است که در آن زمان آنها کرده‌اند و به سعادت رسیدند و به سعادت رسانده‌اند.
لزوم حفظ نظم و سلسله مراتب در ارتش
در این زمان [اگر] ما بخواهیم سعید باشیم، بخواهیم به سعادت برسیم، باید عمل بکنیم. همه با همه دوست و رفیق؛ سرباز با درجه دار، درجه دار با افسر، افسر با ارشد رفیق باشند لکن اطاعت بکنند. اطاعت مسئله‌ای است، رفاقت مسئله‌ای دیگر. بالایی‌ها پایینی [ها] را به چشم رحمت نگاه کنند؛ پایینی‌ها از بالایی‌ها اطاعت بکنند. اگر بخواهند یک مملکتی محفوظ بماند، باید ارتش‌روی دیسیپلینی که دارد محفوظ بماند. روی آن نظمی که دارد، روی آن نظم رفتار کند. اگر بخواهد به هم بریزد و هر که [بگوید] «حال