شاه نصیحت را نشنید
[شاه را] نصیحت کردیم لکن او غرورش مانع شد از اینکه نصیحت ما را بشنود؛ و امر منتهی شد به اینکه دارید می‌بینید. نصیحت ما را نشنید و امرش منتهی شد به اینجا که می‌بینید. این الآن رفته است و مملکتی را خراب کرده و رفته؛ یعنی ما مملکتی که یک جایش یک جهتِ آبادی داشته باشد نداریم. زراعتش را ملاحظه می‌کنید که بکلی از بین رفته است، فرهنگش را ملاحظه می‌کنید که فرهنگِ انگل است، ارتشش را ملاحظه می‌کنید که مستشارهای امریکا و اسرائیل اداره‌اش می‌کنند؛ هر جایش را که دست بگذارید همان است.
مجالس امریکایی یا شاهنشاهی
ما در طول مدت پنجاه سال یک مجلس قانونی نداشتیم. مجالس ما به ملت مربوط نبوده، این ملت به حساب نمی‌آمد. در زمان رضاخان - که من یادم است و هرکس همسن من است، و شماها بیشترتان یادتان نیست - که ما مجلس نداشتیم. هر چی داشتیم سرنیزه بود! در زمان محمدرضاخان هم که همه‌تان مطلعید که خودش هم گفت لیست را از سفارتخانه‌ها می‌آورند؛ منتها می‌گفت «می‌آوردند» یعنی زمان من نمی‌آورند! یعنی همین سالی که ایشان می‌گوید «انقلاب» را درست کرده بود دیگر نمی‌آورند. لیکن مطلب اینطور بود که اگر راست می‌گفت که لیست می‌آوردند - که راست می‌گفت - ما مجالسمان «مجالس امریکایی» بود و اگر این را دروغ می‌گفت و لیست نمی‌آوردند،