دولت این آقا، (1) که ناشی از این مجلس و ناشی از آن شاه و - نمی‌دانم - ناشی از [سرنیزه‌] است ... این دولت نیست تا اینکه ما بگوییم بیاید استعفا بکند! دولت اصلاً نیست، استعفا می‌خواهد چه کند. استعفا مال این است که دولتی [قانونی‌] باشد. منتها هرکس که تنبه پیدا کرد، توبه کرد برگشت، توبه‌اش البته قبول است؛ خدا قبول می‌کند، ملت هم قبول می‌کند. اینهایی که مانده‌اند سر جای خودشان، در معصیت هستند؛ در زندگی دارند معصیت می‌کنند. اینهایی که بیرون آمده‌اند، از معصیتگاه بیرون آمدند؛ و خدا هم توبه را قبول می‌کند. و من از خدا می‌خواهم که همه شما را موفق کند به اینکه از این به بعد ملی باشید. آقا با ملت باشید و این مرد را نصیحت کنید که با ملت باشد. اگر می‌توانید، با ایشان ملاقات کنید که یک بساط در نیاورد؛ نرساند به آنجایی که ما [این مردم‌] را بگوییم بریزند سرش، از بین ببرندش. ما نمی‌خواهیم اینطور بشود. ما میل داریم که مطالب عقلایی باشد. و ما او را از باب اینکه نخست وزیر نمی‌دانیم، ما نخست وزیر تعیین کردیم به ولایت شرعی و ولایت ...