می‌کنیم؟
ما در تمام این مدتی که این حکومت ما، این حکومت ایران که الآن هست، در تمام این مدتی که [مستقر] است و تمام مدت بعد از انقلاب - ... با اینکه در انقلابها آنقدر می‌کشتند - یک آدمی که بی‌جرم کشته شده باشد، بیایند و بگویند. بیایند بگویند این جرم نداشت .... آنطوری که فوج فوج، جوانهای ما را می‌گرفتند به عنوان اینکه کتاب توی خانه تو است، به عنوان اینکه اعلامیه تو خانه تو است، به عنوان اینکه با کسی که اعلامیه دارد تو [ارتباط] داری در کتابفروشی تو یک دانه کتاب یا رساله پیدا می‌شود، با این عنوانها می‌گرفتند می‌بردند، شکنجه می‌دادند، می‌کشتند.
زندانهای ما و زندانهای شاه
شما در تمام این مدتی که این نخست وزیر - نخست وزیر اسلامی - آمده است روی کار، یکی را پیدا بکنید که در این دادگاه انقلاب یا در نخست وزیری یا در ارتش یا در جای دیگر در این حکومت بدون جرم یک نفر را گرفته باشند، یک روز حبس کرده باشند، به یک کسی فحش داده باشند. این جمعیت حقوق بشر متوجه نیستند اینها را؟ یا می‌دانند و خودشان را به کری می‌زنند؟ خائنند اینها! اینها می‌خواهند ما را باز زیر بار همان [اسارتهایی‌] که سابق بود بکشند. ما به این حرفها گوش نمی‌دهیم. ما برای احقاق حق بشر، برای حقوق بشر [...] تا حالا این جمعیتی که کشته شده است برای احقاق حقوق بشر بوده است. دادگاه‌های ما با دقت و با همه جور و اشخاص امین [که‌] بوده‌اند این کار را کرده‌اند. از این به بعد باز یک قدری تخفیف داده شده است، که [یک قدری مثلاً] به آن حدّت نباشد. بعدها هم زیادتر تخفیف داده می‌شود؛ لکن ما با همین اشخاصی که اینطور شکنجه کردند، اینطور آدم کشتند - ما سفارش کردیم که در حبسها حتی به [آنها] یک کلمه درشت نگویند. من اعلام کردم این را، اعلامیه داده‌ام، که حبسی را در حکومت اسلامی - ولو هر چه مجرم باشد - حبسی را حق ندارند به اینکه گرسنگی بدهند، حق ندارند به اینکه یک سیلی به او بزنند، حق ندارند به اینکه او را