یک نوکرشان قدردانی نکرده‌اند. قدردانی از یک نوکری که همه ذخایر ما را تقدیم امریکا کرده این است که اظهار تأسف بکنند.
ملتهای جهان در کنار انقلاب ایران
باید دید که مظلومها چه می‌گویند. باید ببینیم که ملت امریکا چه می‌گویند. دولت امریکا معلوم است: شکست خورده و زخمی است، مار زخمی است و شکست خورده، سنای امریکا شکست خورده، آن اظهار تأسف می‌کند؛ باید دید که خود ملت امریکا چه می‌گویند. آنها هم همین منطق را دارند؟ آنها ندارند این منطق را. ملتها این جور نیستند. باید دید که ملتهای مظلوم چه می‌گویند نظر ملت مظلوم نسبت به اشخاصی که اعدام شده چه است. [برای‌] سنای امریکا که تا حالا قتل و غارتی واقع نشده بود، همه‌اش نفع بود، در مقابل اینکه همه‌اش برای او نفع بود و حالا آنهایی که نفع رسان هستند و از بین رفته‌اند البته [جای‌] تأسف است؛ اما باید دید که آنهایی که تحت ظلم واقع شده‌اند، ملتهایی که تحت ظلم و ستم واقع شده‌اند، یا از ناحیه امریکا یا از ناحیه شوروی یا از ناحیه انگلستان و یا از ناحیه حکومتهای خودشان که دست نشانده آنهاست، اینها در این مسائل چه می‌گویند. باید دید مظلوم در این مسائل چه می‌گوید، نه ظالم. ظالم همیشه می‌خواهد که ظلم بکند؛ عمالش ظلم بکنند. مظلومهای عالم یا آنهایی که انسانند چه می‌گویند. آن دست نشانده‌های آنها - البته اقشار مختلفه دست نشانده هست: سنا از یک طرف هست؛ و نمی‌دانم، آن جمعیات حقوق بشر از یک طرف هست؛ و این جمعیتهایی که خودشان درست کرده‌اند برای بازی دادن مردم آنها همه متأسفند. ما می‌دانیم که همه متأسفند. آنها باید عزا بگیرند برای اینکه می‌دانند چه از دست داده‌اند. نوکرها را از دست داده‌اند، چه نوکرهایی! در کشتن هویدا اظهار تأسف زیاد بود. باید دید که کی اظهار تأسف کرده. آنهایی که اظهار تأسف کردند با چه منطق اظهار تأسف زیاد کرده‌اند. یک کسی که سیزده سال نخست وزیر ایران بود و همه کارها با امر نخست وزیر باید بشود، و همه این کشتار با امر نخست وزیر شده است، آن وقت یک ملت مظلوم دستش به این آدم رسیده‌