ایران، در این مدتی که خودمان یادمان هست - که من از همه شما بیشتر یادم هست - این است که از آن اوّلی که رضا خان آمد در ایران کودتا کرد، تا حالایی که بحمدالله غلبه حاصل شد، در طول این پنجاه سال، که شاید سخت ترین ایام بود بر ملت ایران - و اینها اگر جنایتکارتر از همه سلاطین سابق نبودند، خیانتکارتر بودند.
ممکن است کسی بگوید که آغامحمد قجر (1) هم مثل آنها جنایتکار بوده، اما آغامحمد قجر مثل اینها خیانتکار نبود، در تاریخ نیست که محمدخان قجر برای مملکت دیگری منافع مملکت خودش را داده باشد. جنایتکار بود، اما خیانتکار نبود. همین طور سلاطین سابق جنایتکار بودند همه‌شان، همه بد بودند، اما خیانت مثل این عنصر فاسد، هیچ یک از سلاطین ایران خیانت اینجوری نکردند. اینها، از پدر و پسر، در این مملکت خیانتها کردند که به این زودی ما نمی‌توانیم مطلع بشویم. الآن قراردادهایی که با این ممالک بزرگ کردند پیش این حکومت ما محیرالعقول است که این چه جور قراردادهایی هست! می‌گویند این قراردادها جوری است که ما هر طرفش را بگیریم ضرر دارد! همه کارهایی که اینها کردند خیانت به مملکت خودشان، به ملت خودشان بود. سلاطین سابق خیانت به این معنا کم داشتند، شاید در قاجار بود یک قدری، اما کم بوده است. قبل از اینها، خیانت به این معنا نبوده است، اینها خیانتهایی کردند که به این زودی تاریخ نمی‌تواند کشف کند، و شاید بعضی از آنها تا آخر هم کشف نشود. آنقدری که کشف شده مورد تعجب اشخاص است که الآن مطالعه می‌کنند درباره آنها. وزارتخانه‌ها فرصت پیدا کرده‌اند و مطالعه می‌کنند راجع به قراردادهایی که اینها با ممالک کرده‌اند، که چطور قراردادهای فاسدی بوده که اینها کردند و الآن یکی از گرفتاریهای بزرگ دولت ما این است که با این قراردادها چه باید کرد. می‌گویند هر طرفش را می‌گیریم اشکال دارد، جوری درست کرده‌اند که در آنها علی‌ أیّ حال ضرر است.