تبلیغات، کردستان، بلوچستان، بختیاری، خراسان، در داخل ایران، پاکستان و ایران، آن علی‌ حده این علی‌ حده، نمی‌دانم، ممالک عربی، بحرین، نمی‌دانم، کذا و کذا و کذا، هر کدام علی‌ حده، اینها را از هم جدا کردند؛ تکه تکه کردند. مسلمین را از هم جدا کردند؛ تکه تکه کردند. در این جنگ عمومی (1) که غلبه پیدا کردند آنها علیه عثمانی که یک دولت بسیار بزرگی بود و از مصر تا حجاز تا خیلی جاهای دیگر بود، این را تکه تکه کردند، و هر جایش را به یک کسی دادند؛ به یکی از نوکرهای خودشان یعنی خارجیها اداره‌شان بکنند. این حکومتها را مقابل هم قرار دادند: سلطان کذا و سلطان کذا. رئیس جمهور کذا و رئیس جمهور کذا. همه را مقابل هم قرار دادند. همه را دشمن هم کردند. این دشمن آن و آن دشمن این. حالا کنار نشسته‌اند و بردند همه چیز ما را. اینها با هم دشمنی کردند، خودشان با هم دشمنی کردند! در هر مملکتی هم «احزاب» درست کردند- حزبهای مختلف. حزبهایی که همه مخالف هم هستند. این آن را بکوبد و آن این را بکوبد. جبهه‌های مختلف؛ حزبهای مختلف «من حیث لایشعر» و مسلمین مع الأسف به واسطه عدم توجه به عمق مسائل تحت تأثیر واقع شده، و می‌شوند. دولت عراق علی‌ حده و دولت ایران علی‌ حده؛ هر دو مسْلم، اما با هم دعوا و جنگ دارند. دولت پاکستان علی‌ حده، دولت کذا علی‌ حده، و همه‌شان مسْلم، اما با هم جنگ دارند؛ دعوا دارند.
در آرزوی بیداری ملتهای مسلمان
اینها نقشه‌هایی بوده است که اینها درست کردند و کشیدند، و اینها را مقابل هم قرار دادند. و نمی‌دانم چه وقت می‌شود که مسلمین بیدار بشوند. چه وقت ممکن است که دولتهای ما، ملتهای اسلامی، چه وقت می‌خواهند چشمهایشان را باز کنند. آیا نمی فهمند؟ یا می‌فهمند و نمی‌کنند؟ اگر نمی‌فهمند، باید توجه کنند به مسائل که ببینند بدبختی مسلمین از کجا شروع می‌شود، و چه هست آن دردی که مسلمین را اینطور کرده