ارضی» را پیش آوردند که کشاورزی را به زمین بزنند. من همان وقت هم دکتر (1)) 72 (آن وقت نخست وزیر بود؛ گاهی کسی را می‌فرستاد پیش من، من همان وقت به او پیغام دادم که تو خودت اهل کشاورزی هستی، خودت مَلاک هستی، تو می‌دانی که اگر چنانچه این اوضاع به هم بخورد اداره نمی‌توانند بکنند؛ این برای اداره کردن نیست. خوب، حالا ما از این آقایانی که دور می‌گردند و کشاورزی را می‌خواهند نگذارند که به جریان بیفتد می‌پرسیم که خوب، به جریان که نیفتاد، نفعش تو جیب کی می‌رود؟ همه می‌دانیم که به جیب امریکا. پس شما از عمال امریکا هستید. اگر از عمال امریکا نباشید، باید بگویید که کشاورزی [فعال‌] بشود که نفع توی جیب امریکا نرود.
خوب می‌آییم سراغ کارخانه‌ها. به نفع ملت است که این کارخانه‌ها راه بیفتد و جریان پیدا بکند، یا به ضرر ملت است؟ به نفع مملکت ماست که کارخانه‌هایش به کار بیفتد؟ یا ما باید در این محصول کارخانه‌ها هم دستمان را پیش دیگران دراز کنیم، نفعش را باز ببرند اکثرشان؟ پس شما عمال دیگران هستید.
اغتشاش در دانشگاه، خدمتی به امریکا
می‌آییم سراغ دانشگاه. آیا به نفع دانشگاه هست که جوانهای ما تحصیل نکنند؟ هر روز توی دانشگاه بیایند یک بساطی درست کنند، یک میتینگی درست کنند، یک عرض کنم - اغتشاشی ایجاد کنند که جوانهای ما درس نخوانند؟ این به نفع کیست؟ به نفع مملکت ماست این؟ ما اگر دانشگاهمان خوب باشد، دانشگاهمان صحیح عمل بکند، به نفع ملت است، یا به ضرر ملت؟ خوب، شما نمی‌گذارید که دانشگاه راه بیفتد، این به نفع کی تمام می‌شود؟ این هم به نفع خارج. برای اینکه همان طوری که آن دستها نمی گذاشت که دانشگاه جریان صحیحش را پیدا بکند که ما در این مطالب هم محتاج بشویم به خارج، دستمان را پیش غیر دراز کنیم، اینها هم دارند همین کار را انجام می‌دهند که ما در همه چیزمان محتاج به خارج باشیم. حالایی که ما یک مملکتی پیدا