نیم قرن تباهی و ویرانی
ما امروز مواجه با دو مطلب هستیم: یکی اینکه هر گروهی در آن محلی که هستند خرابیهای آنجا را بهتر از دیگران می‌دانند. شما آقایان که در بانکها هستید، در بانک هستید، بهتر می‌دانید که این رژیم سابق با بانک چه کرده است و بانک نسبت به این ملت چه کرده؛ آنهایی که در کارخانه‌ها هستند آنها هم همین معنا را نسبت به همان محلی که دارند خوب می‌فهمند؛ دانشگاه را کشاورزها هم به طور عینی دیدند که با آنها چه کردند؛ و کسانی هم که در دانشگاهها هستند اینها باز می‌دانند با دانشگاه چه کردند و آنهایی که در بازار هستند آنها هم محل خودشان را می‌دانند. بالاخره ما به طور اجمال می‌دانیم که این مملکت در این پنجاه و چند سال رو به تباهی رفته است. با اسم «تمدن بزرگ» این مملکت را تقریباً خراب کردند لکن هر قشر ما آنی که عیناً می‌داند، آنکه لمس کرده است، در آن محلی است که خودش کار دارد. الآن ما مواجه هستیم با دستجات مختلفی که از اطراف ایران می‌آیند اینجا پیش من. من می‌بینم که هر دسته‌ای که می‌آیند می‌گویند هیچ جا بدتر از آنجایی که ما هستیم نیست ...، هیچ جا خرابتر از آنجایی که ما هستیم نیست. مثلاً از بختیاری می‌آیند، می‌گویند که هیچ جا بدتر از بختیاری نیست؛ بختیاری هیچ ندارد. در این پنجاه سال آنی که به آنها ظلم شده به کسی دیگر نشده. از بلوچ می‌آیند همین حرف را عیناً می‌زنند و می‌گویند هیچ جا بدتر از اینجا نیست. از کردستان می‌آیند همین مطلب را می‌گویند. و از هر جا. و من می‌بینم که همه اینها این مطلب را