شوفر گفت که ما بنا گذاشته ایم دو طایفه را سوار نکنیم: «یکی فواحش را، یکی آخوندهارا»! زمان رضاشاه اینطور تبلیغ بود. یعنی تبلیغ، نه اینکه آن شوفر [خودش می‌خواست‌]، آن شوفر را به او همچو فهمانده بودند، تبلیغات اینطور بود که فهمانده بودند به اینها. عمال آنها همه جا، در همه جا مشغول تبلیغ بودند بر ضد اینها. برای چه؟ برای اینکه اگر اینها یک رشدی داشتند، اگر اینها در بین جامعه همان طوری که باید باشند باشند، نمی‌گذارند که هر طایفه‌ای بیاید، هر مملکتی بیاید یک گوشه‌ای اینها را ببلعد. مردک (1) می‌گفت که «اگر من نباشم، ایران تجزیه می‌شود، ایران می‌شود ایرانستان!» ایشان نیستند و ایران هم همان ایران است. نه تجزیه شد نه ایرانستان شد؛ و دست آنها هم قطع شد.
تبلیغات فزاینده علیه اسلام و روحانیت
برادرها! توجه داشته باشید باز هم شیاطین هستند. باز هم آنهایی که می‌خواهند این دو مسئله را به کرسی بنشانند: اسلام را بگویند که نه، حالا دیگر وقتش نیست. همین ملعونها حالا هم می‌گویند، همینهایی که از عمال دیگران هستند، الآن هم این حرف را می‌زنند «اسلام مال 1400 سال پیش از این است!» این اسلامی که حالا تحرکش همچو شد که این رژیم را از بین برد، تحرک از اسلام بود، فریاد اسلام بود که رژیم را از بین برد، اینها می‌خواهند این را بشکنندش. اینها خدمتگزار آنها هستند، یا عالماً عامداً که خیانتکارند یا از روی نفهمی! همینها باز آن قدرت دوم را می‌خواهند بشکنند. حالا بدتر از آن وقت است. حالا خارجیها لمس کرده‌اند که اسلام همچو کاری می‌تواند بکند، لمس کرده‌اند که روحانیون همچو کاری می‌توانند بکنند، حالا بیشتر از آن وقت تبلیغات می‌کنند. عمال آنها حالا بیشتر از آن وقت تبلیغ می‌کنند. آنهایی که از خارج آمدند حالا در اینجا و مشغول توطئه هستند، بیشتر از آن وقت این تبلیغات را خواهند کرد و می‌کنند. و لهذا می‌خوانید در بعض مقالاتشان باز همان مسائل هست. منتها نمی‌توانند علنی بگویند؛