امریکا از آن طرف، شوروی از این طرف و آن طرف و از آن‌ور کمک می‌کنند به اینها، اینها همه جنگهای انحرافی است؛ برخلاف انسانیت است. اینجاهایی که این جنگها می‌شود و این همه کشتار، این همه کشتار، در این ممالک می‌شود، این طرفدارهای حقوق بشر نشسته‌اند و سیگار می‌کشند و پاهایشان را روی هم می‌اندازند و یک کلمه صحبت نمی‌کنند. اما آن روز که یک عده اشخاصی که غده‌اند برای این جامعه، غده سرطانیند برای این جامعه، اگر بمانند یک جامعه را به باد می‌دهند، حکم اسلام را بر اینها جاری می‌کنند، همینهایی که آن روز فوجها از مردم، هزارها از انسانها را، اربابانشان می‌کشند و [آنها] پاهایشان را روی هم می‌اندازند و تکیه می‌دهند و یک کلمه حرف نمی زنند، واویلا بلند می‌کنند! خوب، چرا هویدا را کشتند، یا چرا نصیری (1) را کشتند! یا چرا کسانی که فوج فوج جوانهای ما را از بین برده‌اند اینها [را] می‌کشند! کشتن اینها رحمت است بر امت. حدود الهی رحمت است بر امت. البته آن دستی که بریده می‌شود اگر زبان داشت گله می‌کرد. اما برای انسان، برای یک انسان، یک عضو فدا می‌شود. برای یک جامعه یک اشخاص باید از بین بروند.
هواداران حقوق بشر، یا حامیان منافع ابرقدرتها
برای حفظ حقوق یک جامعه باید یک غده‌های سرطانی از این جامعه جدا بشود. اینها برای رفتن محمدرضا خان هم همین عزاها را داشتند! همین آدمی که [آنهمه جنایت کرد] حالا هم از او تعریف می‌کنند! حالا هم در مجله‌های خارجی یا در مطبوعاتشان از او تعریف می‌کنند که نه، این اصلاح می‌کرد! می‌خواست درست کند مملکت را! آن کنار نشسته‌اند. نه مطلع نیستند؛ لکن آن کنار هستند. کنار معرکه هستند ندیده‌اند اینجا چه شده است. می‌دانند چه شده، اما به خودشان که واقع نشده! هزاران آدم هم اینجا کشته بشود. اصلاً انسان مطرح نیست پیش آنها. حق و حقوق انسان اصلاً مطرح نیست در این جوامعی که طرفدار حقوق بشرند. ابداً حقوق بشر مطرح نیست.