از پیامدهای ناپسند پیروزی
لازمه هر انقلابی، که شاید قابل اجتناب نباشد، این است که بعد از پیروزی، یا بعد از اعتقاد به پیروزی، این مسائل شخصی پیش می‌آید. مادامی که در حال انقلاب هست یک ملتی - هر ملتی باشد - در حال انقلاب است، مسائل شخصی و مسائل گروهی پیششان مطرح نیست؛ همه اجتماعاً رو به مقصد می‌روند. چنانکه در انقلاب ایران ملاحظه کردید که همه قشرهای ملت مسائل شخصی و مسائل حزبی و گروهی خودشان را کنار گذاشته بودند، و رو به یک مقصد می‌رفتند. حتی آن گروه‌هایی که موافق با نهضت هم نبودند آنها هم سکوت می‌کردند، طرح نمی‌کردند مخالفت را؛ برای اینکه می‌دیدند مقابل ملت نمی‌توانند عرض وجود بکنند. لکن بعد از اینکه این پیروزی تا همین حد حاصل شد و مردم دریافتند که حریف را از میدان بیرون کرده‌اند، آن هم یک همچو حریف قدرتمند و ریشه داری که رژیم 2500 سال بود، بعد که مردم احساس پیروزی کردند، مثل اینکه 35 میلیون جمعیت را از زندان بیرون کرده باشند، اینها از اختناق و از زورها و چپاولگرها و اینها یکدفعه زدند بیرون؛ و بعد از اینکه خودشان را پیروز دیدند، این معنایی که لازمه انقلاب است، در ایران هم حاصل شد و آن اینکه بعد از انقلاب توجه می‌شود به خواستهای شخصی. در حال انقلاب اصلاً صحبت مسکن هیچ مطرح نبود که مسکن کی دارد، کی ندارد؛ حتی آن زاغه نشینها هم - آنطوری که یکوقت نشان دادند - آنها هم در مصاحبه گفت یکی‌شان که ما صبح که می‌شود همه‌مان با