چیزی که الآن در نصرانیت هست این است که مردم یک دعایی بکنند و یک ذکری بگویند و یکشنبه کلیسا بروند و دیگر کاری به دولتشان نداشته باشند. چنانچه الآن هم این دستگاه نصرانیت کاری ندارد با نفوذ اینها، اگر نگوییم دنبال آنهاست. اسلام بود که تحرک داشت و مع الأسف ما را از اسلام جدا کرده بودند. این قرآن کریمی که هر که مطالعه بکند می‌بیند که یک کتابی است که در آن جنگها هست، تحرکها هست، بر ضد این اشخاصی که می‌خواهند مستضعفین را از بین ببرند، این قرآن را نگذاشتند حتی ما خودمان درست مطالعه کنیم. همچو تبلیغات کردند که ما دیگر از قرآن آن استفاده را نگذاشتند بکنیم که خودمان ببینیم چه نوشته قرآن، چی بوده است. در صدر اسلام همین قرآن بود که مردم را تجهیز کرد، و دو امپراتوری بزرگ (1) را با یک عده معدود عربی که اسلحه نداشتند هر چندتایشان یک شتر داشتند. هر چندتایشان یک شمشیر. آن هم آن شمشیرهای آن وقت. در مقابل یک قدرتهایی که در آن وقت روم داشت؛ و آن قدرتهایی که در آن وقت ایران داشت که در جنگی که در بین ایران و بین لشکر اسلام واقع شد، آن کتیبه‌شان، که عبارت از پیشقراولها بود، شصت هزار نفر بود از آنها؛ و دنبال او هم هفتصد هزار یا هشتصد هزار از لشکر بود! یکی از سردارهای اسلام گفت که ما اگر بخواهیم با اینها به میدان برویم از ما برنمی آید. تمام لشکر اسلام سی هزار نفر بودند، یک سی هزار نفری که ابزار جنگی نداشتند، بلکه درست خوراک هم نداشتند، یک مردم فقیری بودند، لکن ایمان داشتند. این سردار گفت ما اگر بخواهیم با اینها به طرز متعارف جنگ بکنیم حریف اینها نیستیم. من سی نفر انتخاب می‌کنم، و امشب با این شصت هزار نفر می‌روم جنگ می‌کنم. مسلمانها گفتند آخر با سی نفر چطور می‌شود؟ بالاخره قرار شد که با شصت نفر برود، که هر نفر مقابل هزار نفر باشد! یعنی هر نفر با یک شمشیری آن وقت کُنْد - حالا اگر تیزش کردند. لابد با آن بساطی که آنها داشتند] ... [ - این شصت نفر شبیخون زدند و شصت هزار را عقب نشاندند! این اسباب این شد که