جمهوری اسلامی شده باشد. فقط نظام الآن نظام جمهوری اسلامی [است‌]، و دنیا هم شناخته است ایران را به اینکه اینجا رژیمش جمهوری اسلامی است؛ اما اسلام که این را نمی خواسته که ما یک رأی بدهیم و بگوییم جمهوری اسلامی، اسلام می‌خواسته که در رژیمش این طور باشد که هر جا پا بگذاری احکام اسلام باشد؛ غیرش نباشد. اگر ما با همه زحمتها، با همه خون دادنها، به اینجا رسیدیم که جمهوری اسلامی و باز رهایش کنیم، تمام کارهایمان هدر رفته؛ یعنی طاغوت فرق نمی‌کند که محمدرضا باشد، یا من و شما، حیطه شعاع عملیات مختلف است؛ یک کسی طاغوت است در خانواده خودش، یک کسی طاغوت است در خودش و همسایه‌هایش، یک کسی طاغوت است در محله‌اش، یک کسی در شهر، یک کسی هم در یک استان؛ یک کسی هم در سطح کشور. در طاغوتی [بودن‌] فرقی نیست؛ در شعاع عمل فرق است. همین طاغوتی که در خانواده خودش طاغوت است اگر دستش برسد در محله هم طاغوت است. اگر دستش برسد، در همه سطح کشور طاغوت است. برای اینکه خودش وقتی طاغوت هست دیگر شعاع عمل کم و زیادش پیش او فرقی ندارد. دستش نمی‌رسد، دستش برسد، همان کارهایی که محمدرضا می‌کرد این آدم هم همان کارها را می‌کند، تا تربیت اسلامی و انسانی و تحت تربیت انبیا کسی نباشد، دستش نمی‌رسد، و الّا وقتی دستش برسد همه آن کارها را می‌کند، حالا هم خیال می‌کند نمی‌کند. این آدمی که در منزل خودش ظلم می‌کند، در منزل خودش تعدّی بر اولادش، بر فرزندش، بر خادمش می‌کند، این اگر زیادتر بشود خدمه‌اش، زیادتر بشود اولادش، زیادتر بشود تابعش، همان قدر که آنها زیادتر می‌شوند این وسعت ظلمش زیاد می‌شود؛ برای اینکه آدمِ ظالم است. ظالم اگر ده نفر تحت سیطره‌اش باشند، ظلمش به اندازه ده نفر است. اگر سی و پنج میلیون جمعیت هم باشند، ظلمش به اندازه سی و پنج میلیون نفر است. آدم، همان آدم است، برای اینکه آدم نشده است؛ یک موجود طاغوتی شیطانی است. این موجود طاغوتی شیطانی اگر تحت سیطره انبیا نرود، تحت تعلیم و تربیت انبیا نرود، هیچ فرقی مابین این فرد با آن فردی که یک عالم را دارد می‌چاپد در روحیات نیست، در عمل هست؛ از باب اینکه‌