قضایای مدرسه فیضیه
مدرسه فیضیه، نشیب و فرازهایی به خود دیده است. مدرسه فیضیه شاهد قضایایی بوده است که اگر زبان داشت و بیان می‌کرد ماها متأثر می‌شدیم. من شاهد قضایایی که در مدرسه فیضیه واقع شد در زمان آن پدر و این پسر بوده‌ام. در زمان پدر آن قدر شدت کردند و آن قدر فشار آوردند بر این مدرسه فیضیه و همه مدرسه‌ها و همه مساجد و همه ملت و تمام روحانیت که روی تاریخ سیاه شد. طلاب مدرسه فیضیه قبل از آفتاب باید از حجره‌های خودشان به باغات شهر پناه ببرند که وقتی در مدرسه بودند مأمورین می‌آمدند و آنها را می‌بردند و خلع لباس می‌کردند، یا به نظام وظیفه، به نظام اجباری، می‌بردند! و آخر شب برمی‌‌گشتند به مدرسه. علمای اسلام در زمان آن پدر آنچنان تحت فشار بودند. علمای درجه اول را از خراسان به حبس کشیدند دسته جمعی و از آذربایجان به تبعید بردند، علمای طبقه اول را. و از اصفهان که مجتمع شدند در این قم و از اطراف، علمای بلاد آمدند، آنها را هم با فشار درهم شکستند. مدارس ما را خواستند از آثار اسلام خالی کنند.
در زمان پسر هم که شما شاهد بودید که حمله‌ها شد بر مدرسه فیضیه. مدرسه فیضیه شاهد سوختن کتابهای دینی، بلکه کتاب آسمانی ما بود، شاهد آتش زدن عمّامه‌های اهل علم و شاهد پَرْت کردن بعض از طلاب ما از پشت بام به زمین [بود]. و بحمدالله حالا هم شاهد است که شما علمای بلاد از کاشان، از رفسنجان، مجتمع شدید و آزادانه مسائل‌