لزوم حفظ برادری بین همه مذاهب اسلامی
من کراراً در خطابه‌هایی که ایراد کردم و در نوشته‌هایی که داشتم دو مطلب را رویش تأکید کردم. یک مطلب اینکه در اسلام نژاد، گروه، دستجات، زبان، این طور چیزها مطرح نیست. اسلام برای همه است و به نفع همه. و ما با شما برادر هستیم به حکم قرآن، به حکم اسلام؛ و از هم جدا نیستیم. با کردها، با ترک‌ها، با بلوچ‌ها، همه برادر و باید با هم زندگی کنیم.
الآن یک مملکتی است که دست اجانب از آن کوتاه شده، و این جنایتکارهای داخلی هم یا فرار کردند، یا در زوایا هستند. البته آنها به این زودی نمی‌توانند، خارجی‌ها، آنهایی که منافع ما را می‌بردند، به این زودی نمی‌توانند که دست بردارند و ما هم به آنها مجال نخواهیم داد ان شاء الله. آن چیزی که من تأکید کردم یکی همین معنا بود که گمان نکنند برادرهای سُنّی ما که در اسلام این معنا مطرح باشد که فرقی مابین شما و ما باشد. همان طور که چهار مذهبی که در اهل تسنُّن هست، (1) چه طور آن مذهب با آن مذهب دوتاست، لکن برادرند همه، دشمن نیستند، این هم یک مذهب خامسی است که دشمنی در کار نیست، همه برادر؛ همه مسلمان؛ همه اهل قرآن؛ همه تابع رسول اکرم. بنابراین، این معانی را اگر چنانچه کسی در آنجاها القا بکند، جزء ریشه‌های فاسد رژیم سابق [است‌] که یک خرده‌شان مانده‌اند، و طرفدارهای اجانب که به نفع آنها