يك راهى برايش باز بكند، راهها را بايد او باز كند، از خدا بخواهد كه يك راهى به آنجايى كه بايد برسد باز بكند. وقتى انكار نكرد و از خدا هم خواست كه يك راهى باز بشود، كم كم باز مى‌شود، خدا محرومش نمى‌كند.
و من اميدوارم كه ما از اين حد بيرون برويم و انكار نكنيم، كتاب و سنت را انكار نكنيم. [گاهى فردى‌] در عين حالى كه قائل به كتاب و سنت است، آنكه در كتاب و سنت وارد شده، عقلش نمى‌رسد، منتها آنجا نمى‌گويد: اين نيست؛ [اما] وقتى يك نفر ديگرى مى‌گويد، آن بيچاره را گير مى‌آورد، مى‌گويد: چرت و پرت مى‌گويى! همينهايى است كه در كتاب و سنت است، آنجا را نمى‌گويد، از باب اينكه او مى‌گويد خودم نمى‌دانم؛ اما وقتى به لسان يك نفر ديگر وارد مى‌شود، آنجا را مى‌گويد: چرت و پرت.
و اين [انكار] آدم را محروم مى‌كند از خيلى مسائل. از آن راه كه بايد انسان در آن واقع بشود و بايد حالا راه بيفتد، انسان را محروم مى‌كند. اين سد راه مى‌شود كه نگذارد به اين راه وارد بشود؛ و اين را من عرض مى‌كنم به همه كه چيزهايى كه اوليا يافتند، احتمال بدهيد درست باشد.
ممكن است يك كسى در بين مردم باشد كه صريحاً هم نگويد ممكن است؛ اما اينكه انسان انكار كند، بگويد: نه! مسائل اين نيست، اصلًا اين حرفها همه چرت و پرت است، اين آدم ديگر موفق نمى‌شود به اينكه راه بيفتد. بخواهد موفق بشود، بايد اين جحود را بردارد از قلبش.
و من اميدوارم كه ما اين حجاب جحود را از قلبهايمان برداريم و از خداى تبارك و تعالى بخواهيم كه ما را آشنا كند با لسان قرآن، زبان قرآن يك زبان خاصى است، ما آشنا بشويم به آن زبانى كه با آن زبان، قرآن وارد