دسته، دسته‌اى را تجهيل كند، چرا اختلاف؟ شما هم اگر بخواهيد اين معنا را تعبير كنيد چطور تعبير مى‌كنيد؟ بفهميد آنها چه مى‌گويند! بفهميد درد دل اين آدمى كه اظهار نمى‌تواند بكند الّا به اينكه يك چنين تعبيراتى بكند [چيست!] يك وقت هم كه در قلبش آن طور نور واقع مى‌شود مى‌گويد كه همه چيز اوست، همه اوست. شما هم در دعايتان هست كه عَلِىٌّ عَيْنُ اللَّهِ، أُذُنُ اللَّهِ، يَدُ اللَّهِ (۱) كه معروف هم هست، اينها به چه معناست؟ اين همان تعبيرى است كه آنها مى‌گويند. در روايات شما هم هست كه صدقه كه مى‌دهيد به دست فقير، به دست خدا مى‌رسد. (۲)
در قرآنتان هم داريد كه: وَ مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمَى‌ اين يعنى چه؟
يعنى خدا آمد اين طور كرد. (۳) اين همان معناى واحدى است كه همه شما مى‌گوييد.
آن بيچاره‌اى كه مطلب دستش است، مى‌بيند نمى‌تواند اين طورى بگويد، مى‌بيند اين طور خلاف است، وقتى اين طور نتوانست بگويد، آن طور تعبير مى‌كند و آن طور تعبيرات [مى‌آورد]. قرآن و دعا پر از اين حرفهايى است كه آنها مى‌گويند، چرا بايد ما سوء ظن پيدا بكنيم به اشخاصى كه چنين تعبيراتى كردند. بفهميد او كه اين طور تعبير كرده، چه غرضى از اين تعبير داشته، چه مرضى داشته است كه اين طور تعبير بكند؟ درد اين آدم‌

(۱)- سَمِعْتُ امير المؤمنينَ (ع) يَقُولُ: انا عَيْنُ اللَّهِ وَ انا يَدُ اللَّهِ وَ انا جَنْبُ اللَّهِ وَ انا بابُ اللَّهِ؛ هاشم بن ابى عماره گويد: از امير المؤمنين شنيدم كه مى‌فرمود: منم چشم خدا، منم دست خدا، منم جنب خدا، منم درب خدا؛ اصول كافى؛ ج ۱: كتاب التوحيد؛ «باب نوادر»، ص ۱۹۹، ح ۸.
(۲)- قال ابو عبد اللَّه (ع): ... وَ هُوَ تَقَعُ فى يَدِ الرَبِّ تَبارَكَ و تَعالى‏ قَبْلَ انْ تَقَعَ فى يَدِ الْعَبْدِ؛ صدقه در دست پروردگار تبارك و تعالى قرار مى‏گيرد، پيش از آنكه در دست بنده قرار گيرد؛ فروع كافى؛ ج ۴: كتاب الزكاة؛ «باب صدقة الليل»، ص ۳، ح ۳.
(۳)- حضرت امام با دست خود را بالا قرار دادن به اين حالت اشاره مى‌كنند.