و منافعشان در خطر است، و ان شاء الله دیگر به دست آنها نخواهد رسید، اینها مشغول یک تبلیغاتی شده‌اند، مشغول یک حرفهای باطلی شدند. گاهی راجع به اعدامهایی که شده است مثلاً اشکال می‌کنند؛ گاهی راجع به مسائل دیگر. البته آنها باید صدایشان درآید، لکن ما نباید بهانه دست آنها بدهیم. ما باید روی موازین الهی، روی موازین شرعی، عمل کنیم.
امروز از یکی از آقایان علمای شیراز یک کاغذی برای من آمد که من حالا مطالعه کردم. ایشان راجع به این حدودی که در مناطق مختلف ایران جاری می‌شود شکایت داشتند که این حدود موافق با موازین عمل نمی‌شود و تخلُّفات می‌شود. از این جهت، خوب است که بگذارند این را در وقتی که یک موازین شرعی پیدا بشود، و آن وقت اجرا بشود. ممکن است که الآن برخلاف موازین شرع اجرا بشود. از این جهت، خوب است که یک توقفی بشود که مبادا خدای نخواسته حدود برخلاف آن چیزی که شارع مقدس فرموده است عمل بشود. البته حدود باید تحت نظر مجتهد عادل انجام بگیرد؛ و با آن موازینی که شارع مقدس فرموده است که شاید آن موازین اگر ملاحظه بشود، کم اتفاق بیفتد که ثابت بشود یک جنایتی از قبیل مثلاً فرض بفرمایید «زنا»، که چهار نفر عادل شهادت بدهد که من دیدم کَالْمِیلِ فیِ المکْحَلة. (1) و چه طور ممکن است که یک همچو امری ثابت بشود. و اگر به اقرار رسید، باید چهار دفعه اقرار بکند. آن هم قاضی موعظه‌اش بکند که تو اگر اقرار بکنی، حد جاری می‌شود، شاید اشتباه می‌کنی، به جوری که شارع می‌خواهد که یک همچو مسائلی چه نشود واقع نشود.
دقت بسیار در اجرای حدود شرعیه
آنکه تا یک مطلبی می‌شود، تا یک تهمتی زده می‌شود، یک وقتی خدای نخواسته دست به یک همچو اعمالی زده بشود، این برخلاف رضایت خداست و برخلاف مسیر اسلام است؛ برخلاف نهضت است؛ موجب این می‌شود که آبروی نهضت از بین برود؛