اعتقاد به خدا داشته باشد و خیلی اهمیت ندهند به این مسائل مادی و به این مکتبهای مادی، باورشان اصلش نمی‌آید. آقای کارتر باورش نمی‌آید که یک کسی برای بشر دلش بسوزد. خودش می‌گوید که من محمدرضا را برای «بشردوستی» نگه داشتم آنجا، بشردوستی را ببینید! یک آدم برای بشردوستی محمدرضای جانی پنجاه ساله را نگه داشته و همین بشردوستی اقتضا کرده است - امروز خواندم در روزنامه، در دیروز بود، کی بود - که محاصره اقتصادی ایران، حصر اقتصادی در دست طرح است. ایشان می‌خواهد که مملکتی را، ملتی را از گرسنگی بکشد از باب انسان دوستی‌اش! از بس انسان دوست است! آن جانی که این قدر انسانها را کشته و آن قدر انسانها را از همه چیز ساقط کرده، برده نگه داشته. حالا یک مملکت را یک روز می‌گوید ما محاصره اقتصادی می‌کنیم. معناش این است که ما همچه محاصره می‌کنیم که شما از گرسنگی بمیرید. از بشردوستی‌اش! یک روز هم می‌گوید که ما می‌آییم دخالت نظامی می‌کنیم که بکشیم و بزنیم و [از بین ببریم‌] و از بس که انساندوست است! ویتنام هم همین بود.
انساندوستی ایشان بود، و سایر جاها هم همین مسائل است. اینها باورشان نمی‌آید که انسان را باید دوست داشت. باورشان نمی‌آید. هر چی می‌خواهند برای خودشان. الآن این آدم دارد دست و پا می‌کند برای چند سال دیگر که می‌خواهد رئیس جمهور بشود.
یک چند ساله دیگر دلش می‌خواهد که رئیس جمهور بشود، این الآن تمام نظرش به آن است. فوج فوج آدم کشته بشود ابداً به فکرش نمی‌آید که این یک [مسئله غیر انسانی‌] هست. همه مملکت هم به باد فنا برود آن به ریاست جمهورش برسد، هر چی می‌خواهد بشود.
قیام جهانی مستضعفان
لکن ما به او (1) اعلام می‌کنیم که اصلاً دنیا یک جور دیگر شده. غیر آن وقت است دنیا. تحولی پیدا کرده. مستضعفین قیام کردند. در مقابل سیل مستضعفین نمی‌شود کسی‌