قبول نداشتند. اینها می‌گفتند اسلام. اینهایی که می‌خواهند همه چیز را تأویل بکنند حتی اقوال مردم کوچه و بازار را هم تأویل می‌کنند به اینکه نه اینها که فریاد می‌کردند و «خدا» می‌گفتند و «پیغمبر» می‌گفتند - و عرض می‌کنم که - «جمهوری اسلامی» می‌گفتند، نه اینها او را نمی‌خواستند. آنها می‌خواستند همین زندگی مادیشان درست بشود. از این تنگ آمده بودند که معاششان درست نیست.
انگیزه‌های ملت ایران در انقلاب ایران
آیا این معقول برای کسی هست که فریاد بزند برای شکمش و خودش را به کشتن بدهد؟! فریاد بزند برای شکمش و جوانش را به کشتن بدهد؟! این اصلاً معقول است؟
اینهایی که داوطلبانه در میدان می‌رفتند و مقابل توپ و تانک و مسلسل می‌ایستادند و آن شیاطین به آنها حمله می‌کردند و اینها با مشت گره کرده به آنها حمله می‌کردند و غلبه هم کردند، اینها برای این بود که یک خانه خوبی داشته باشند؟! برای این بود که یک مبل و میزی داشته باشند؟! اصلاً تو ذهنشان آن وقت یک همچو چیزی بود یا خیر. همه می‌دیدند که باید ما برویم و اسلام را زنده کنیم. از حرفهاشان همین معنا بود. اعمالشان این معنا بود. از ما دائماً این مطلب را حتی حالا می‌خواهند که شما دعا کنید ما شهید بشویم. آخر کسی دلش می‌خواست شهید بشود برای شکم؟! کسی جوانش شهید بشود برای اینکه یک خانه خوبی داشته باشد؟! یا مسئله این نیست. مسئله یک عالم دیگری است. شهادت برای یک عالم دیگری. آن شهادتی که همه اولیای خدا، همه انبیا دنبالش بودند و بسیاری از اولیای ما به شهادت رسیدند، آن معنا را می‌خواستند. مردم دنبال آن معنا هستند، لکن حالا آنهایی که هم قرآن را، همه چیز آن را به دنیا برمی‌گردانند، هم احادیث را، همه چیز آن را به دنیا برمی‌گردانند، اینها حتی همین فریادهای مردم را عوضی تأویل می‌کنند.
آزادیخواهی مکاتب توحیدی
قرآن راجع به معارف دارد. راجع به توحید دارد. راجع به نبوت دارد. راجع به عالم‌