که مأیوس کنند ملت را از این نظام جدید. بگویند «حالا هیچ کاری نشده است، هیچ در آن وقت نبوده، حالا هم نیست». باید شما با تبلیغات خودتان، با عَرْضه خودتان کارهایی که انجام می‌دهید، ملت ما باید آن کارهایی که انجام می‌دهید و ما می‌بینیم که مهندسین‌شان، اطبّایشان، دکترهایشان می‌آیند می‌روند در همین جهاد سازندگی کار می‌کنند برای مردم و سازندگی می‌کنند، لکن چون عَرْضه نمی‌شود درست، آن دسته خائن - آن دسته‌ای که برای دیگران کار می‌کنند - افتادند به اینکه «کاری نشده است، هیچ کاری نشده است، این رژیم هم مثل رژیم سابق است». در صورتی که هیچ شباهتی این جمهوری اسلامی با رژیم سابق، هیچ شباهتی ندارد. در رژیم سابق، کسی قدرت حرف زدن نداشت، کسی قدرت انتقاد نداشت. یک کلمه انتقاد با نابودی او تمام می‌شد. یک قلم که یک نصف سطر در انتقاد می‌نوشت نابودش می‌کردند. حالا راه انتقاد باز است، همه می‌آیند انتقاد می‌کنند، همه از دولت انتقاد می‌کنند، همه از هر چیزی که صحیح نیست انتقاد می‌کنند، ارشاد می‌کنند. چطور حالا با آن وقت، مِثل هم است؟ سابق همه دارایی شما را می‌بردند و عوضش - این کار امریکا - نفت ما را می‌بردند و به جای نفت، [در] ازای نفت به ما اسلحه‌هایی می‌دادند که نتوان آن اسلحه‌ها را با آن اعمال کنیم، برای چه می‌دادند؟ برای اینکه پایگاه درست کنند آنجا. عوض نفتِ ما برای خودشان پایگاه اینجا درست می‌کردند. مستشاران اینجا حاکم بر ما بودند. و ما یک مملکتی شده بودیم پایگاه برای امریکا. و الآن هم در خیلی جاها می‌گویند هست این پایگاهها، نه اینکه آنها تصرف دارند، لکن جاهاشان هست. آن روز نفت ما می‌رفت به مُفت و مَجّان برای امریکا، و یک مقداری هم که می‌خواستند عوض به ما بدهند، عوضش اسلحه بود، و آن چیزهایی بود که برای خودشان در اینجا فایده داشت، نه برای ما. این اسلحه‌هایی که آوردند. برای خودشان فایده داشت، برای ما هیچ فایده‌ای نداشت. حالا در عین حالی که باز یک سلطه حسابی پیدا نشده است، باز استقرار پیدا نکرده حکومت ما، در عین حال، نفت دیگر آن‌طور رایگان نمی‌رود. برای هیچ جا رایگان نمی‌رود و مال خود شما هست. در ازای نفت، دیگر نمی‌توانند تحمیل کنند که باید حتماً آهن پاره بردارید. برای‌