پاسدارهای ما، شما آقایان، همه، از اینکه مثلاً در اینجا جبران نمی‌شود هیچ ابداً افسرده نباشید، خوب، اعمالی که برای خداست جبران ندارد، مگر آنکه خدا [پاداش‌] بدهد. یک عمل صالحی که برای خدا باشد همه این دنیا هم جبران آن نیست. کوشش کنید که عملهایتان برای خدا باشد و وقتی که آنجا می‌روید با دست پر رفته باشید.
من امیدوارم که شماها در این خدمت بزرگی که می‌کنید، هم برادرها و هم خواهرها در آن حال رنج می‌بینند، من امیدوارم که تمام اینها در نامه اعمال شما در هر هفته یک دفعه خدمت امام زمان - سلام الله علیه - برسد و مشمول دعای آن بزرگوار باشید و همه‌مان ان شاء الله باشیم و آخرش هم در محضر همه اولیا و در محضر خدا. امیدوارم که همه شما در آنجا روسفید باشید؛ همان‌طور که نهضت اسلامی را کوشش می‌کنید تا روسفید باشد.
فقر و محرومیت ملت در رژیم پهلوی
الآن این کشور مال خود شماهاست؛ یک آقا بالاسر شماها ندارید که از خارج آمده باشد و بخواهد به شما حکومت کند. در ظرف این پنجاه سال همه ما در اسارت بودیم و همه دیدید، البته هرکس به مقداری که سنش زیادتر باشد زیادتر دیده است، که شماها از آن روزی که چشم باز کردید و توانستید یک مطلبی را بفهمید، شاید اولش قضیه سازمان امنیت بوده است. و من از اولی که این رژیم منحوس آمد روی کار، من همه‌اش را یادم هست، شما نمی‌دانید چه تلخیهایی از این رژیم این ملت شریف ما کشیده است. بانوان ما با چه زحمتها مواجه بودند؛ به اسم «تمدن»، به اسم «آزاد زنان آزاد مردان»، چه مصیبتهایی سر این زنها آوردند، با چه شیطنت و قساوت. مأمورهای آن وقت اصلاً منسلخ (1) شده بودند از انسانیت؛ یک حیوان جنگلی! بدتر از حیوان جنگلی، حیوان جنگلی هم اینطور نمی‌کند. اینها از یک حیوان جنگلی بدتر بودند، نسبت به زنهای محترمه ایران و مردها و جوانها، نسبت به همه؛ روحانیون، کاسبها، دانشگاهیها، همه، چه‌