هرچه بتوانند آرامتر، لکن حالا صدا هم بلند شد، باشد. اما آن صدایی که از طلبه‌ها توی مدرسه بلند می‌شود، دنبالش هیچ ابداً اثری از خصومت نیست. دو تا رفیق، دو تا دوست هستند سر یک مسئله علمی کار به آنجایی می‌رسد که این فریاد سر او می‌زند، او فریاد سر این می‌زند، لکن به مجرّد اینکه مباحثه تمام شد، همان دو تا برادرند که بودند؛ همان دو تا دوستند که بودند. هیچ ابداً دیگر دنباله ندارد که آن مطالب را او گفته، این مطلب را ما. با هم برادریم، مطالب با هم دعوا دارند. مسائل که طرح می‌شوند، آن مسائل با هم اختلاف دارند. آنهایی که مسائل را طرح می‌کنند، مسائلشان باید با هم اختلاف داشته باشد، نه خودشان. خودشان دوست، رفیق و برادر، ولی مسائل را باید طرح بکنند و اشکال دارند، بکنند و طرح بکنند مسائلی که روی مصالح اسلام است، روی مصالح کشور است و آن مقداری که می‌توانند بررسی بکنند و آن مقداری که قدرت دارند نظر بدهند، لکن بعد از اینکه مجلس تمام شد، همان طوری که بعد [از] اینکه مباحثه طلبه‌ها تمام شد، می‌نشینند با هم چای می‌خورند و رفیق و دوست هستند، آنها هم همین‌طور باشند.
رعایت مصالح اسلام و کشور
لازم نیست که انسان وقتی که در یک مطلبی مخالف یک کس دیگری است، دشمن او هم باشد. همه مسلمان، همه مؤمن، همه اهل این کشور و همه مصلحت این کشور را می‌خواهید و ما و شما هم مصلحت اسلام را می‌خواهیم و هم مصلحت این اشخاصی که در دارالاسلام زندگی می‌کنند و تحت لوای اسلام هستند، از نمایندگانی که سایر اقلیتها هستند و مصالح آنها [را می‌خواهیم‌]. اسلام اقتضای این را می‌کند که مصالح همه در نظر گرفته بشود و علی السواء هم در نظر گرفته بشود. همه اهل این مملکت هستند، حق دارند در این مملکت و شما هم وکلای این مملکت هستید و می‌خواهید خدمت بکنید. هر یکی‌تان وکیل همه هستید و هر یکی‌تان باید مصالح همه مملکت را در نظر بگیرید.
بنابراین، بهترین مباحثه‌ها همین مباحثه برادرهاست با هم که [در] کارهایشان، اگر