است، بیش از یک حرف نیست. شما دیدید که امریکا با این جوانهای عزیز ما، با این دخترها، با این پسرها، با این دانشجوهای عزیز، چه رفتار وحشیانه‌ای کرد، و آنها چه شجاعتی در مقابل پلیس امریکا از خود نشان دادند و در مقابل همه قدرتهایی که آنجا بود و همه پلیسها و همه دستگاه‌های انتظامی، اینها با مشت گره کرده ایستادند، تحمل کتکها را کردند، تحمل جنایتهای امریکا را کردند، لکن از آن مسئله‌ای که پیش آنها «مسئله» بود، اصلاً نگذشتند. مسلمین باید از این جوانها، از این جوانهایی که از ایران در خارج هست، چه در انگلستان و چه در اروپا و چه در امریکا هست، تنبّه پیدا کنند که باید چه کرد. ما دولتها را ازشان مأیوس هستیم، لکن ملتها میزانند. ملتها در مقابل این جنایتی که امریکا کرده است و اخیراً هم انگلستان نسبت به این جوانهای غیور ما، چه نشان دادند؛ چه عکس العملی نشان دادند؟ اگر در بلادی باز عکس العملی بود، از جوانهای ایرانی و گاهی هم از آنها بود. اما ملتها خیلی عکس العملی نشان ندادند، این برای آن است که ملتهای اسلامی باز تنبّه به این پیدا نکردند که تعلیمات اسلام چیست.
اختلاف مسلمین منشأ گرفتاریهای آنان
اسلام همه مسلمانها را وادار می‌کند به اینکه با هم متفق باشید، اختلاف نداشته باشید، اگر اختلاف داشته باشید، فَشَل (1) می‌شوید و رنگ و بویتان از بین می‌رود. و مع الأسف، می‌بینیم که ما هرچه مصیبت پیدا کردیم، از سالهای طولانی تا حالا، از این اختلافاتی بوده است که در داخل خودمان بوده. دولتهایی که - دولتهای ممالک اسلامی، نه دولتهای اسلامی - من نمی‌توانم بگویم دولت اسلامی. چطور من به دولت عراق بگویم «دولت اسلامی»؟ چطور من به دولت مصر بگویم «دولت اسلامی»؟ این دولتهایی که در ممالک اسلام هستند، اینها را می‌بینیم که بر ضد مسلمین، بر ضد این مسلمینی که الآن در ایران مقابل امریکا و مقابل شوروی ایستاده‌اند، آنها پایگاه درست می‌کنند برای امریکا