در هر صورت ما خودمان باید [تبلیغ کنیم‌] همان طوری که ایران خودش قیام کرد، ننشست که یک قدرتی با او همراهی بکند، ننشست که یک دسته از خارج بیایند همراهی بکنند، خودش کار خودش را انجام داد، و خودش بیرون کرد همه را و خودش جمهوری اسلامی را تا اینجا رسانده و خودش می‌رساند تا آخر، ان شاء الله.
قابل مقایسه نبودن جمهوری اسلامی با هیچ رژیمی
و ما وقتی مقایسه کنیم مابین این جمهوری تازه ولادت پیدا کرده سه ساله با انقلابات بیست ساله، سی ساله، شصت ساله، ما می‌بینیم که هیچ طرف مقایسه نیست. کشتاری که در آن انقلابها شده است، میلیونها گاهی آدم کشته شده است، اختناقی که بوده است تا حالا هم هست. شوروی تا حالا هم توی اختناق است، زندگی او به این است که با سرنیزه به مردم تحمیل بکند. یک روز سرنیزه را بردارند ملتش اینطور نیست که با او موافقند و ما هیچ اصلاً - بر خلاف همه انقلابات - ابداً هیچ اختناقی حالایش هم نیست، آن وقت هم نبوده. اصلاً، دروازه‌ها [باز] بود، هرکس هرچه دلش می‌خواست می‌گفت، هر روزنامه‌ای هرچه دلش می‌خواست می‌نوشت، هر کسی هر کاری می‌خواست می‌کرد.
این همه تبلیغات در خیابانها در دیوارها، در همه جا می‌شد، تا آنجایی که فهمیدند که اینها قضیه قضیه تبلیغ نیست که بخواهند تبلیغ کنند و کارهایشان را انجام بدهند، قضیه قضیه براندازی است و قضیه قیام مسلحانه است که قیام مسلحانه کردند. آن وقت در خارج می‌گویند که مردم را می‌کشند، کدام مردم را کشتند؟ این همه بود که اینها وارد شدند در خیابانها و قیام مسلحانه کردند، باز یک مقدار محدود جزایشان را دادند و الّا کدام دولت است در عالم که تحمل این معنا را بکند که قیام مسلحانه بکنند؟.
این مصر که طرفدارش امریکا و نمی‌دانم این هست، قیام مسلحانه‌ای در کار نبوده است. فقط همین است که از اسلام می‌ترسند، یعنی که می‌گویند اسلام، الآن چقدرها جمعیت را گرفتند، با اینکه اینها می‌گویند اسلام. جاهای دیگر هم همینطور، بدون اینکه قیام مسلحانه شده باشد، به قیام به این‌طور چیزها، به اینکه شاید بکنند، بعد می‌کنند، یا