آنها با سرنیزه مردم را نگه می‌داشتند. الآن هم آنهایی که انقلابات بزرگ را کرده‌اند، با سرنیزه مردم را نگه می‌دارند. اینجا مردم چون خودشان بودند، خودشان انقلاب کردند، کودتا در کار نبود، این نبود که یک قدرتی بیاید و آن قدرت بخواهد یک کاری را بکند، خود کوچه و محله و بازار و روحانی و - عرض می‌کنم که - ارتش و اینها همه‌شان داخل هم شدند و کار را انجام دادند. از این جهت الآن همه مردم احساسشان این است که از خود ما هست، هرچه هست؛ خودشان را غریبه دیگر نمی‌دانند با شما، خودشان را خودی می‌دانند، شما را فرزند خودشان می‌دانند. باید شما به وظیفه فرزندی برای این ملت عمل بکنید، آنها هم به وظیفه پشتیبانی و پدری؛ تا این نعمت هستش شما قوی هستید، قدرتمند هستید، هیچ قدرتی هم نمی‌تواند شما را از بین ببرد. و اگر خدای نخواسته، در شهربانی - مثلاً فرض کن - رئیس شهربانی شروع کند به این کارهایی که ناراضی درست می‌کند - حالا البته یک چیزی است در گوشه‌ای واقع می‌شود، چیز مهمی نیست - امّا این امور کم کم هی سرایت می‌کند، یک وقت می‌بینید که - فرض کنید - یک جایی که یک رئیس شهربانی که یک کاری کرد که خلاف بود در آن شهر، کم کم فاسد می‌شود آن شهر، از این سرایت می‌کند به جای دیگر، آن سرایت می‌کند، یک وقت انسان می‌فهمد که یک کشور مخالف شدند با شهربانی، که این مصیبت است. الآن ما یک نعمتی داریم که باید حفظش کنیم این نعمت را، مادامی که شکر این نعمت را بجا بیاوریم و شکرش هم این است که خدا به ما این نعمت را داده ما برای خدا خدمت بکنیم به مردم؛ شهربانی برای خدا خدمت کند. الآن نمی‌خواهد شهربانی کلاه کسی را بردارد، می‌خواهد خدمت کند برای خدا، و مادامی که این‌طور باشد خدای تبارک و تعالی تقویتش می‌کند به دست همین مردم، همین مردم را تقویت می‌کند که بروید دنبال اینها و ما باید این را، این نعمت را حفظ بکنیم. و مسائلی که آقا فرمودند خوب، خیلیهایش را می‌شود اینجا صحبت کرد، بعضیهایش هم ان شاء الله من بعدها صحبت می‌کنم. کلّی مسئله را گفتم، اصل آن مسئله‌ای را که من گفتم برای این بود که ایران را برگردانیم به یک مملکت اسلامی، همه چیز اسلامی بشود. اگر یک کسی بنا شد سوء استفاده بخواهد بکند