و با این می‌خواستند که ما را به یک نحوی گرایش بدهند به آن طرف. و این باید به دولت‌های کشورهای اسلامی و خصوصاً به این خلیجی‌ها تذکر داده بشود که شما خودتان برخیزید از جا. این قدر خودتان را اسیر این قدرت‌های بزرگ نکنید. شما خودتان می‌توانید کار بکنید. شما خودتان شریان حیات امریکا و امثالش دست شماست، و خودتان می‌توانید کار را انجام بدهید.
و معنا ندارد که دولت‌های اسلامی همه کوشش کنند به اینکه ایران هم باید مثل خود ما باشد و مربوط به امریکا باشد. این کوشش‌ها بی‌فایده است و ایران دستش را پیش امریکا ان شاء الله تا ابد دراز نمی‌کند، ولو اینکه فانی بشود. آنها گمان می‌کنند که ما برای - فرض کنید که - یک نفت و یا برای چیزی تسلیم امریکا می‌شویم، در صورتی که نه، ما تا فنای خودمان تسلیم دیگر نمی‌شویم. می‌توانند آنها اگر یک وقتی توانستند البته آن‌طور که باز آنها خیال می‌کنند که می‌توانند هر کاری بکنند. باز مسئله آن نیست. اینها امتحانشان را در افغانستان داده‌اند. آن شوروی قلدرتر از امریکاست ولو این شیطان‌تر است، اینها امتحانشان را آنجا دادند و دیدند چه. خود امریکا هم در جاهای دیگری - عرض شود - در ویتنام و امثال اینها امتحانش را داد. این در صورتی است که فرق‌های زیاد است ما بین آنجا و اینجا. آنجا دولتش همراه با امریکا بوده. در افغانستان حزبش موافق با [شوروی‌] بوده، ارتش‌اش موافق بوده، همه چیزش موافق بوده. آن چریک‌های قدرتمند بودند که مقابل ایستادند و تو دهنی به آنها زدند و الآن هم دارند می‌زنند. اینجا بحمدالله همه ملت با هم هستند، کارگرش، کارمندش، زارعش، دولتش، رئیس جمهورش - نمی‌دانم - مجلس‌اش، همه، همه یکی هستند. ارتش‌اش، سپاه پاسدارهایش، بسیج‌اش، اینها همه یک موجود الآن هستند، یک ارگان را تشکیل می‌دهند با اسماء مختلف. ولهذا می‌بینند که این همه چیزهایی که برای ما پیش آوردند، مشکلاتی که برای ما پیش آوردند، خود همین آقایان حل کردند. و مشکلات بعدها هم به دست خود همین آقایان حل می‌شود که ما بتوانیم مشکلاتمان را با زحمت خودمان و حفظ شرافت خودمان، خودمان انجام بدهیم.