سلطان نیستند! آن که «ظل الله» نباشد، آن که برای خودش یک چیزی قائل باشد، یک حرکتی برخلاف حرکت امر الهی بکند، او «ظل الله» نیست، مستقل است، او خودش یک چیزی است. پیغمبر اکرم «ظل الله» است، برای اینکه از خودش هیچ نیست؛ همان «وحی» است، تابع وحی است، تابع امر خداست، نهی خداست؛ حرکت به حرکت او، به تحریک او حرکت می‌کند. هر جنگی که بکند با وحی الهی می‌کند؛ خودش یک آمال و آرزوی نفسانی ندارد که‌روی این آمال و آرزوی نفسانی یک کاری انجام بدهد. حضرت امیر - سلام الله علیه - منقول است از ایشان که وقتی با آن عَمْرو بن عَبدود بود که مقاتله می‌کردند، وقتی که او را شکست و به زمین خورد او، جسارتی کرد به حضرت تفی انداخت؛ حضرت پاشدند؛ نقل است که ایشان پاشدند و رفتند؛ بعد برگشتند و سرش را کندند. سؤال کرد گفتند چون آن وقت یک کاری با من کرد، و من خوف این را داشتم که نفسیتی باشد در این کار. باید کاری الهی باشد. این «ظل الله»، کلمه صحیح را که فاتحه همه سلاطین، فاتحه همه قلدرها و قدرتمندان را می‌خواند و تکلیف مؤمنین و مسلمین را با سلاطین - سلاطین جور - حل می‌کند، این را هم غلط معنا کرده بودند. به خوردِ مردم داده بودند که «ظل الله است» این! با «ظل الله» چه بکنید ... «چه فرمان ایزد چه فرمان شاه». این غلطکاریها و - عرض می‌کنم که - جور و ستمها و آن خیانتها را به طوری کرده بودند که ملتی عادت به آن کرده بود! اگر یکوقت نمی‌شد، شاید خلاف عادتش می‌شد! چه شد، مثلاً چه شد چنین شد! الآن ملت ما به جایی رسیده است که بچه دوازده ساله‌اش مقابل پاسبان می‌ایستد در قم در جاهای دیگر می‌ایستد می‌گوید که «مرگ بر شاه»! مطلب اینطور شده است. الآن یک مسئله عادی شده است بین ملت ماقضیه مرگ برشاه! یک مسئله عادی! بچه تازه زبان باز کرده، به این کلمه زبان باز کرده! چه کلمه مبارکی! [خنده حضار]
قیام علیه نظام 2500 ساله شاهنشاهی
این راجع به ملت ما؛ که ملت ما به برکت این نهضتِ خودش، نهضت جوشیده از متن از متن ملت جوشیده و بیرون آمده، نمی‌تواند کسی بگوید که مال من است. هیچ کس حق ندارد؛ غلط است کسی بگوید که مال این [شخص یا گروه‌] است، ... هیچ دستی‌