مردم عادت کرده‌اند به این حکومتْ نظامیها. یک چیز تازه‌ای یکوقت بود سابق، بله؛ سابقِ ایام، که مردم باز آشنای به این مسائل نبودند و نشده بودند اگر یک نظامی می‌آمد توی بازار و هر غلطی می‌خواست بکند، کسی نبود بگوید نه؛ اگر دو تا ستاره اینجای (1) یک کسی بود دیگر وامصیبتا بود! هر جا می‌رفت و هر کاری می‌خواست بکند و هر شرارتی می‌خواست بکند، کسی نبود که بگوید نه. اما حالا اگر خودش هم بیاید وسط میدان، می‌ریزند تکه تکه‌اش می‌کنند! حالا غیرِ آن وقت است، این ملت غیرِ آن ملت است. این تحول که حاصل شده از برای این ملت، مردم را عوض کرده؛ یک چیز دیگرند اینها. یک موجودات دیگری شده‌اند اینها. اینها دیگر خوف اینکه حکومت نظامی بشود یا مثلاً یک رژیم نظامی‌روی کار بیاید، اینها خوف این را دیگر ندارند برای اینکه نظامی همین است که اینها دیده‌اند و همراه‌اش مبارزه و معارضه کرده‌اند و ازش کتک هم خورده‌اند و آدم هم ازشان کشته‌اند - آنها کشتند - همه اینها را مردم دیده‌اند. وقتی بنا شد که آدم را بخواهند بکشند، چه رژیم نظامی باشد، چه حکومت نظامی باشد، چه عادی باشد. خوب، مردم تن داده‌اند به کشته شدن. بنابراین اینها راه حل نیست که کسی بخواهد حل کند یک قضیه‌ای را، یعنی درد مردم را دوا بکند.
تبلیغات روزنامه‌های شوروی
در روزنامه شوروی هم یک چیزی نوشته بود - که یکی از اتباع امریکا هم، از دوستان شاه و اتباع امریکا هم همان را تکرار کرده بود - که این (آن به تعبیر دیگر، این به تعبیر دیگر) آن به تعبیر اینکه این روحانیون که در این قضایا مخالفند با شاه، این «اصلاحات ارضی» ضرر به آنها زده است! چون ضرر به آنها زده از این جهت منافعشان در خطر شده است و اینها مخالفت می‌کنند! آن هم گفته است که فلان آدم - فلانی (2) این غرض شخصی دارد با شاه! ما دیروز عرض کردیم که غرض شخصی نیست، و قضیه این‌